David Clarinval

David Clarinval
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1976
Dinant

Zawód, zajęcie

polityk

Alma Mater

Université catholique de Louvain

Partia

Ruch Reformatorski

Multimedia w Wikimedia Commons

David Clarinval (ur. 10 stycznia 1976 w Dinant[1]) – belgijski i waloński polityk oraz samorządowiec, deputowany, od 2019 minister na szczeblu federalnym, w latach 2019–2020 i od 2022 również wicepremier.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał licencjat z zakresu nauk politycznych[1] na Université catholique de Louvain[2]. Dołączył do francuskojęzycznych liberałów, od 2002 działających pod nazwą Ruch Reformatorski. Pracował we frakcji tej partii w Parlamencie Walońskim. W 2001 objął stanowisko burmistrza miejscowości Bièvre. W 2006 uzyskał mandat radnego prowincji Namur, pełnił funkcję przewodniczącego klubu radnych MR[2].

W 2007 zasiadł w Izbie Reprezentantów, zastępując w niej Sabine Laruelle. Do niższej izby federalnego parlamentu wybierany następnie w 2010, 2014, 2019[1] i 2024[3].

W 2017 objął stanowisko przewodniczącego frakcji poselskiej Ruchu Reformatorskiego[2]. W październiku 2019 dołączył do przejściowego rządu federalnego jako minister budżetu i loterii narodowej, polityki naukowej i służby cywilnej. Zastąpił Sophie Wilmès, którą powołano na urząd premiera[4]. W listopadzie, w związku z odejściem Didiera Reyndersa do Komisji Europejskiej, objął dodatkowo funkcję wicepremiera[5]. Ponownie mianowany na dotychczasowe stanowiska w marcu 2020, gdy Sophie Wilmès utworzyła swój drugi rząd[6].

W październiku 2020 w nowym gabinecie, na czele którego stanął Alexander De Croo, został ministrem do spraw klasy średniej, samozatrudnionych, małej i średniej przedsiębiorczości, rolnictwa, reform instytucjonalnych i odnowy demokratycznej[7]. W kwietniu 2022 tymczasowo objął funkcję wicepremiera po zawieszeniu wykonywania obowiązków przez Sophie Wilmès, nominację na wicepremiera otrzymał po jej odejściu z rządu w lipcu tegoż roku[8]. W lutym 2025 wszedł w skład kolejnego rządu federalnego kierowanego przez Barta De Wevera; powierzono mu w nim funkcje wicepremiera oraz ministra pracy, gospodarki i rolnictwa[9].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczony Orderem Leopolda V klasy[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d David Clarinval. lachambre.be. [dostęp 2019-10-28]. (fr.).
  2. ↑ a b c David Clarinval: Qui suis-je?. david-clarinval.be. [dostęp 2019-10-28]. (fr.).
  3. ↑ Elections: voici la nouvelle liste des députés du parlement fédéral. lesoir.be, 10 czerwca 2024. [dostęp 2024-06-11]. (fr.).
  4. ↑ Koning Filip benoemt Sophie Wilmès tot premier. hln.be, 27 października 2019. [dostęp 2019-10-28]. (niderl.).
  5. ↑ Didier Reynders cède le témoin à Philippe Goffin et Koen Geens, bouclant vingt ans de présence au fédéral. sudinfo.be, 30 listopada 2019. [dostęp 2019-11-30]. (niderl.).
  6. ↑ Prestation de serment du nouveau gouvernement fédéral. belgium.be, 17 marca 2020. [dostęp 2020-03-17]. (fr.).
  7. ↑ Prestation de serment du nouveau gouvernement fédéral. belgium.be, 1 października 2020. [dostęp 2020-10-01]. (fr.).
  8. ↑ Sophie Wilmès quitte définitivement le gouvernement fédéral: „Une perte de popularité à un mauvais moment”. rtl.be, 15 lipca 2022. [dostęp 2022-07-16]. (fr.).
  9. ↑ Eedaflegging van de federale regering. monarchie.be, 3 lutego 2025. [dostęp 2025-02-03]. (niderl.).