Data i miejsce urodzenia |
14 listopada 1799 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Stanowisko |
członek Kworum Dwunastu Apostołów Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich (1835-1838) |
David Wyman Patten (ur. 14 listopada 1799 w Vermoncie, zm. 25 października 1838 nieopodal Far West)[1] – amerykański przywódca religijny i misjonarz.
Syn Benoniego Pattena i Abigale (Edith) Cole, urodzony w Vermoncie[2][1], jako małe dziecko przeniósł się wraz z rodziną do Theresy w stanie Nowy Jork[1], następnie, już jako młody człowiek, do Dundee w Michigan[1].
Pierwotnie związany z metodystami[1]. Zetknął się z niedawno zorganizowanym Kościołem Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich i został ostatecznie członkiem tej wspólnoty religijnej. Ochrzczony przez swojego brata, Johna, 15 czerwca 1832[3]. Już dwa dni później został wyświęcony na starszego przez Elishę H. Grovesa[1]. Jeszcze w tym samym roku wysłany na misję po Michigan[1]. W dniu 2 września 1832 wyświęcony na wyższego kapłana przez Hyruma Smitha[1]. Służył następnie na misji po wschodnich stanach kraju (1832-1833)[1]. W grudniu 1833 dostarczył lokalnym przywódcom kościelnym z hrabstwa Clay w Missouri posłania od prezydenta Kościoła Josepha Smitha[1]. Ponownie wysłany na misję, tym razem na południe Stanów Zjednoczonych, posługiwał w tej wyprawie wraz z Warrenem F. Parrishem (1834-1835)[1].
Świadek i jednocześnie uczestnik procesu kształtowania się struktury organizacyjnej Kościoła. Znalazł się wśród pierwszych 12 członków Kworum Dwunastu Apostołów, wybranych przez tak zwanych trzech świadków Księgi Mormona 14 lutego 1835[4][5]. Wyświęcony na apostoła dzień później[1]. Zgodnie z zaleceniem Josepha Smitha z maja 1835 starszeństwo wśród członków kworum miało być ustalane na podstawie wieku. Patten zatem powinien zostać jego przewodniczącym[6]. Jednakże nie był on całkowicie pewien swojej własnej daty urodzenia, w związku z czym stanowisko to objął Thomas Marsh, o rok młodszy od Pattena[2].
Patten kontynuował swą intensywną pracę misyjną. Wiosną 1835 wysłany na misję do Tennessee[1], kilka miesięcy później, tym razem wraz z innymi członkami kworum, przebywał na misji do wschodnich stanów USA[1]. W 1836 przeniósł się do Far West w Missouri[1]. W 1838 wszedł w skład prezydium Kościoła na tym obszarze[1]. Brał udział w walkach między mormońskimi osadnikami a milicjami stanowymi Missouri[1]. Śmiertelnie ranny w potyczce nad rzeką Crooked 25 października 1838[7][8][1]. Zmarł tego samego dnia, nieopodal Far West[1]. Uznawany za pierwszego mormońskiego męczennika[9], dwukrotnie wspominany w Naukach i Przymierzach[10], jednym z pism świętych wchodzących w skład mormońskiego kanonu[11].