Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Dezider Kardoš (ur. 23 grudnia 1914 w Nadlicach[1][2][3], zm. 18 marca 1991 w Bratysławie[2][3]) – słowacki kompozytor.
Uczył się w Bratysławie u Alexandra Moyzesa (1933–1937) oraz w Pradze u Vítězslava Nováka (1937–1939)[1][2]. Po ukończeniu studiów pracował w rozgłośni radiowej w Preszowie (1939–1945) i Koszycach (1945–1947)[1][2], później przez dwa lata kierował Filharmonią Słowacką[1]. Od 1955 do 1964 roku był przewodniczącym związku kompozytorów słowackich[1]. W 1963 roku został wykładowcą Akademii Muzycznej w Bratysławie, gdzie od 1968 roku zatrudniony był na stanowisku profesora kompozycji[1][2]. W 1975 roku otrzymał tytuł Artysty narodowego[3].
We wczesnym okresie swojej twórczości opanował liczne style i techniki kompozytorskie, przejawiając skłonność do konstruktywizmu[1]. Stopniowo wypracował własny styl, preferujący melodykę i obficie czerpiący ze słowackiego folkloru muzycznego[1]. W utworach tworzonych w latach 50. uległ wpływom socrealizmu[1].
(na podstawie materiałów źródłowych)[1][2]