Saprotrofy i pasożyty roślin, gatunki o dużym znaczeniu w fitopatologii leśnej[3]. Często rozwijają się na pędach, korze i drewnie drzew, przyjmując formę wybrzuszeń, brodawek lub krótkich sztyletowatych narośli. Perytecja małe, o kształcie kolbowatym z długimi szyjkami, barwie od ciemnobrunatnej do czarnej. Często wyrastają na tym samym miejscu co anamorfy – koliście wokół wcześniej tam istniejącego pyknidium. Są zagłębione w podkładkach lub pseudopodkładkach w postaci ściśle upakowanych, kulistych zespołów. W zespołach tych szyjki perytecjów ułożone są równolegle lub nieco ukośnie w ten sposób, że wszystkie ujścia znajdują się w wystającej ponad perytecjum brodawce lub tarczce (egzotecjum). Worki prototunikowe, zazwyczaj grubościenne, cylindryczne, wrzecionowate lub maczugowate, początkowo tworzące pęczki na dnie perytecjum. Po dojrzeniu odrywają się od strzępek i tkwią luźno rozrzucone w perytecjum. Rozsiewane są za pomocą nieamyloidalnego i silnie załamującego światło aparatu apikalnego mającego postać pierścienia. Pod mikroskopem jest widoczny jako dwie świecące, eliptyczne plamki, czasami jednak jest mało widoczny. W dojrzałych perytecjach brak wstawek[4].
↑KarolK.MankaKarolK., Fitopatologia leśna, Warszawa: PWRiL, 2005, ISBN 83-09-01793-6. Brak numerów stron w książce
↑JoannaJ.MarcinkowskaJoannaJ., Oznaczanie rodzajów grzybów sensu lato ważnych w fitopatologii, Warszawa: PWRiL, 2012, ISBN 978-83-09-01048-7. Brak numerów stron w książce