Didier de Radiguès

Didier de Radiguès

Państwo	Belgia
Data i miejsce urodzenia	27 marca 1958 Leuven
Strona internetowa

Didier de Radiguès (ur. 27 marca 1958 w Leuven) – belgijski motocyklista.

Kariera

250 cm³

W MMŚ Didier zadebiutował w 1980 roku, podczas GP Holandii. Udział w rywalizacji ćwierćlitrówek powtórzył w GP Niemiec. Zajął w nich odpowiednio dziewiąte i szóste miejsce, dzięki czemu w klasyfikacji generalnej uplasował się na 18. pozycji. Dosiadał wówczas motocykl Yamahy.

W kolejnym sezonie wystartował w siedmiu rundach. Reprezentując ekipę Johnson-Yamaha, we wszystkich wyścigach dojechał w czołowej dziesiątce, najwyżej plasując się podczas GP Czech, gdzie zajął czwartą lokatę. Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 9. miejscu.

W 1982 roku Belg wziął udział w czterech eliminacjach, w zespole Chevallier-Yamaha. Zaprezentował mocne osiągi, będąc trzykrotnie na podium. W GP Jugosławii sięgnął po pierwsze w karierze pole position oraz zwycięstwo. Po raz drugi z pierwszej pozycji startował podczas GP Finlandii. Ostatecznie zmagania zakończył na 6. lokacie.

Drugi sezon współpracy z ekipą był najlepszym rokiem w karierze de Radiguèsa. W ciągu dziesięciu wyścigów, czterokrotnie meldował się w czołowej trójce, stając na najwyższym stopniu podczas GP Belgii. Tyle samo razy startował również z pole position. W klasyfikacji końcowej znalazł się na 3. pozycji.

Do serii powrócił w roku 1989. Dosiadając motocykl Aprilii, nie miał jednak udanego sezonu, w którym pięciokrotnie zameldował się w pierwszej dziesiątce. Najlepszy wynik osiągnął w GP Austrii, gdzie zajął piątą pozycję. Podczas zmagań w Belgii uzyskał pole position, jednakże w wyścigu nie dojechał do mety. Uzyskane punkty uplasowały go na 12. miejscu.

Ostatni sezon w pośredniej kategorii był niewiele bardziej udany dla Didiera. Tym razem sześciokrotnie znalazł się w czołowej dziesiątce, a podczas GP Belgii po raz ostatni w karierze stanął na podium, zajmując drugie miejsce. Pomimo większej zdobyczy punktowej, w klasyfikacji końcowej ponownie usytuował się na 12. lokacie.

350 cm³

W kategorii 350 cm³ Belg zadebiutował w 1981 roku, podczas GP Wielkiej Brytanii. Reprezentując ekipę Johnson-Yamaha, zmagania zakończył na wysokim czwartym miejscu. Ostatecznie rywalizację ukończył na 17. pozycji.

W kolejnym roku de Radiguès ścigał się w barwach zespołu Chevallier-Yamaha. Didier spisał się znakomicie, będąc na podium we wszystkich pięciu rundach, z czego dwukrotnie na najwyższym stopniu (w GP Narodów i Czech). Dzięki zdobytym punktom ostatnim w historii serii został wicemistrzem świata.

500 cm³

W 1983 roku Didier zadebiutował w najwyższej kategorii 500 cm³. Dosiadając motocykl Hondy, sześciokrotnie przystąpił do rywalizacji, jednak w żadnym z wyścigów nie dojechał w czołowej dziesiątce.

W kolejnym sezonie Belg podpisał kontrakt z zespołem Elf-Chevallier Honda. Już w pierwszej rundzie (o GP RPA) de Radiguès znalazł się na czwartym miejscu. Dalsza część rywalizacji nie układała się jednak po myśli Didiera, który zaledwie cztery razy dojechał do mety (trzykrotnie w czołowej szóstce). Zdobyte punkty sklasyfikowały go na 9. pozycji.

W roku 1985 sytuacja diametralnie się zmieniła i Didier w zaledwie dwóch rundach nie przeciął linii mety. We wszystkich ukończonych wyścigach reprezentant Belgii dojeżdżał w czołowej dziesiątce, najlepszą lokatę uzyskując podczas GP Wielkiej Brytanii, gdzie zmagania zakończył na czwartej pozycji. W klasyfikacji generalnej uplasował się na 8. miejscu.

W sezonie 1986 Belg startował w ekipie Rollstar-Honda. Podczas GP Wielkiej Brytanii po raz pierwszy w karierze stanął na podium, zajmując drugą pozycję. Pomimo absencji w trzech eliminacjach oraz nieznacznie mniejszego dorobku punktowego, zmagania zakończył na 7. lokacie.

W kolejnym roku startów de Radiguès przeniósł się do zespołu korzystającego z motocykli Cagiva. Słabsza maszyna znacząco wpłynęła na rezultaty uzyskiwane przez Didiera. Belg w zaledwie czterech rundach zdobył punkty. Najlepiej zaprezentował się podczas GP Brazylii, w którym znalazł się na czwartej lokacie. Skromny dorobek punktowy sklasyfikował go na 12. pozycji.

W 1987 roku związał się z bardziej konkurencyjną ekipą – Marlboro-Yamaha. Osiągi Didiera znacznie poprawiły, gdyż w większości wyścigach uplasował się w czołowej ósemce. W GP Australii po raz ostatni w karierze zameldował się w pierwszej trójce, zajmując drugą lokatę, uzyskując przy tym najszybsze okrążenie wyścigu. Pula ponad stu punktów zagwarantowała mu 7. miejsce w klasyfikacji końcowej.

Do królewskiej klasy powrócił w sezonie 1991. Reprezentując stajnię Lucky Strike-Suzuki, tylko w jednej rundzie nie dojechał do mety. Dziesięciokrotnie znalazł się w czołowej ósemce, najwyższą pozycję osiągając podczas GP Holandii, gdzie zajął piąte miejsce. Ostatecznie zmagania zakończył na 8. lokacie, będąc jednak wyraźnie w cieniu swojego partnera Kevina Schwantza, który wygrał pięć wyścigów i w klasyfikacji zajął 3. pozycję. W grudniu osiągnął sukces, w postaci zwycięstwa w Grand Prix Makau. Po tym sezonie Didier zakończył karierę motocyklową.

Wyścigi samochodowe

Po zakończeniu kariery motocyklowej, reprezentant Belgii postanowił spróbować swych sił w wyścigach wytrzymałościowych. W 1997 roku wraz z rodakiem Markiem Duezem oraz Francuzem Érikiem Hélarym zwyciężył w 24-godzinnym wyścigu na torze Spa-Francorchamps. W latach 1998–2002 rywalizował w 24h Le Mans. Partnerowali mu m.in. były motocyklowy mistrz świata Wayne Gardner oraz były kierowca Formuły 1 Emanuele Naspetti. Żadnego z wyścigów jednak nie ukończył.

W 2001 roku brał udział w mistrzostwach American Le Mans Series. Startując w klasie LMP675, osiągnął ogromny sukces w postaci sześciu zwycięstw i ostatecznie mistrzostwa serii. Wygraną odniósł z różnymi kierowcami – rodakami Erikiem van de Poele oraz Bruno Lambertem, Wenezuelką Milką Duno i Kanadyjczykiem Johnem Grahamem.

Statystyki

System punktowy od 1969 do 1987:

Pozycja	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10
Punkty	15	12	10	8	6	5	4	3	2	1

System punktowy od 1988 do 1992:

Pozycja	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15
Punkty	20	17	15	13	11	10	9	8	7	6	5	4	3	2	1

Rok	Klasa	Zespół	Motocykl	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13	14	15	Punkty	Pozycja
1980	250 cm³	Yamaha	TZ250	NAT -	ESP -	FRA -	YUG -	NED 8	BEL -	FIN -	GBR -	CZE -	GER 6						8	18
1981	250 cm³	Johnson-Yamaha	TZ250	ARG 9		GER -	NAT -	FRA -	ESP -		NED 10	BEL 5	RSM 10	GBR 6	FIN -	SWE 8	CZE 4		26	9
	350 cm³	Johnson-Yamaha	TZ350	ARG -	AUT -	GER -	NAT -			YUG -	NED -			GBR 4			CZE -		8	17
1982	250 cm³	Chevallier-Yamaha	TZ250			FRA -	ESP -	NAT -	NED -	BEL 3	YUG 1	GBR 10	SWE -	FIN 2	CZE -	RSM -	GER -		38	6
	350 cm³	Chevallier-Yamaha	TZ350	ARG 3	AUT -	FRA 2		NAT 1	NED -			GBR 2		FIN -	CZE 1		GER -		64	2
1983	250 cm³	Chevallier-Yamaha	TZ250	RSA 2	FRA 4	NAT 9	GER 3	ESP NS	AUT 2	YUG NS	NED 7	BEL 1	GBR 9	SWE 8					68	3
	500 cm³	Honda	Honda NS500	RSA -	FRA NS	NAT -	GER -	ESP 13	AUT -	YUG -	NED -	BEL NS	GBR NS	SWE 20	RSM NS				0	-
1984	500 cm³	Elf-Chevallier Honda	Honda NS500	RSA 4	NAT 12	ESP NS	AUT NS	GER NS	FRA 6	YUG 6	NED NC	BEL NS	GBR NS	SWE NS	RSM 5				24	9
1985	500 cm³	Elf-Honda	Honda NS500	RSA 7	ESP 6	GER 5	NAT 10	AUT 6	YUG 7	NED 6	BEL 7	FRA NS	GBR 4	SWE 6	RSM NC				47	8
1986	500 cm³	Rollstar-Honda	Honda NS500	ESP -	NAT 5	GER 5	AUT -	YUG -	NED 9	BEL 7	FRA 8	GBR 2	SWE 6	RSM 7					42	7
1987	500 cm³	Cagiva	Cagiva GP500	JPN NS	ESP NS	GER 12	NAT NS	AUT 12	YUG -	NED 6	FRA NS	GBR 6	SWE 8	CZE 12	RSM NS	POR NS	BRA 4	ARG NS	21	12
1988	500 cm³	Marlboro-YYamaha	Yamaha YZR500	JPN 9	USA 8	ESP 8	EXP 6	NAT NS	GER 7	AUT 2	NED 12	BEL 4	YUG 6	FRA 7	GBR 7	SWE 7	CZE NS	BRA 9	120	7
1989	250 cm³	Aprilia	RS250	JPN 14	AUS 9	USA 14	ESP NS	NAT NS	GER NS	AUT 5	YUG NS	NED 6	BEL NS	FRA 9	GBR NS	SWE 7	CZE 13	BRA NS	51	12
1990	250 cm³	Aprilia	RS250	JPN NS	USA -	ESP 9	NAT NS	GER NS	AUT 9	YUG NS	NED 7	BEL 2	FRA 7	GBR 11	SWE 17	CZE NS	HUN 13	AUS 7	66	12
1991	500 cm³	Lucky Strike-Suzuki	Suzuki RGV500	JPN 14	AUS 10	USA 10	ESP 8	ITA NS	GER 6	AUT 8	EUR 10	NED 5	FRA 7	GBR 8	RSM 8	CZE 7	VDM 8	MAL 8	105	8

Linki zewnętrzne

• Profil motocyklisty na motogp.com