Dienis Lebiediew

Dienis Lebiediew
Ilustracja
Pseudonim

The White Swan

Data i miejsce urodzenia

14 sierpnia 1979
Stary Oskoł

Obywatelstwo

Rosja

Wzrost

180 cm

Styl walki

leworęczny

Kategoria wagowa

junior ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

36

Zwycięstwa

32

Przez nokauty

23

Porażki

3 (0 KO)

Nieodbyte

1

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 21 grudnia 2019.
Multimedia w Wikimedia Commons

Dienis Aleksandrowicz Lebiediew (ros. Денис Александрович Лебедев; ur. 14 sierpnia 1979 w Starym Oskole) − rosyjski bokser, były mistrz świata organizacji WBA i IBF w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów).

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Na zawodowych ringach Lebiediew zadebiutował 27 lutego 2001. Zmierzył się wówczas z Tejmurazem Kekelidze, pokonując go na punkty po sześciu rundach.

Już w trzeciej zawodowej walce dostał szansę pojedynku z Marokańczykiem Nourdinem Melikhem o tytuł międzynarodowego mistrza Rosji w wadze ciężkiej. Rosjanin zwyciężył walkę przez techniczny nokaut w trzeciej rundzie (później dwukrotnie stawał do walki o ten tytuł). 26 grudnia 2001 roku jego przeciwnikiem był Uzbek Rihsiboy Shamirzaev. Lebiediew pokonał go w dziewiątej rundzie przez techniczny nokaut. Przed kolejną szansą wywalczenia tegoż tytułu Rosjanin stanął w 2004 roku, mierząc się z Artiomem Wyczkinem. Po raz trzeci został międzynarodowym mistrzem Rosji w boksie, pokonując swojego rodaka jednogłośnie na punkty.

W lipcu 2010 roku znokautował w drugiej rundzie Aleksandra Aleksiejewa w pojedynku, którego stawką było zmierzenie się z Markiem Huckiem o mistrzostwo świata WBO. Do konfrontacji tej doszło 18 grudnia 2010 roku. Po wyrównanej walce Rosjanin uległ Niemcowi niejednogłośnie na punkty (116-112, 113-115, 113-115), choć zdaniem wielu ekspertów werdykt w tej walce był niesłuszny[1].

21 maja 2011 roku walczył w Moskwie z wielokrotnym mistrzem świata, Royem Jonesem Juniorem. Pokonał go przez nokaut na dwie sekundy przed końcem walki. 4 listopada 2011 zmierzył się z innym utytułowanym pięściarzem, Jamesem Toneyem. Wygrał z nim wysoko na punkty, zdobywając tymczasowe mistrzostwo świata federacji WBA[2]. 30 października 2012 został pełnoprawnym mistrzem WBA[3].

17 maja 2013 roku doszło do pojedynku z Guillermo Jonesem. Jones znokautował Rosjanina w jedenastej rundzie i ponownie został pełnoprawnym mistrzem WBA[4]. Po walce okazało się, że Panamczyk używał niedozwolonych środków dopingujących. Ostatecznie WBA w październiku 2013 roku odebrała mu tytuł mistrzowski[5].

27 września 2014 w Moskwie Lebiediew wygrał przez nokaut w drugiej rundzie z Polakiem Pawłem Kołodziejem[6].

10 kwietnia 2015 w drugiej obronie pasa na moskiewskiej gali pokonał jednogłośnie na punkty 116:112, 115:112 i 115:111 tymczasowego mistrza WBA, Francuza Youriego Kalengę (21-2, 14 KO)[7].

21 maja 2016 w Moskwie wygrał przez techniczny nokaut w drugiej rundzie z mistrzem IBF Argentyńczykiem Victorem Emilio Ramirezem (22-3-1, 17 KO), unifikując tytuły kategorii junior ciężkiej WBA i IBF.

3 grudnia 2016 w Moskwie przegrał niejednogłośnie na punkty 114:113, 116:112 i 116:111 z rodakiem Muratem Gasijewem (24-0, 17 KO), tracąc tytuł mistrza świata federacji IBF kategorii junior ciężkiej.

9 lipca 2017 roku obronił pas mistrza świata federacji WBA, pokonując na punkty w Jekaterynburgu Australijczyka Marka Flanagana (22-4, 15 KO).

1 lutego 2018 pozostającego nieaktywny od lipca ubiegłego roku Rosjanina, kiedy to pokonał Flanagana. Dlatego włodarze federacji zadecydowali przyznać mu status "mistrza w zawieszeniu", zaś swoim nowym "super czempionem" mianowali Kubańczyka Yuniera Dorticosa (22-0, 21 KO).

24 listopada 2018 w Monte Carlo, pokonując na punkty po jednostronnym pojedynku (117-111, 119-109 i 119-109) Amerykamina Mike'a Wilsona[8]

21 grudnia 2019 w Krasnojarsku przegrał na punkty 112:115, 109:118 i 107:120 z reprezentantem RPA Thabiso Mchunu (22-5, 13 KO).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Zagraniczni eksperci o Huck - Lebiediew. ringpolska.pl. (pol.).
  2. ↑ Kompromitacja Toneya! Lebedev wygrywa do 'zera'!. boxingnews.pl. [dostęp 2011-11-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-21)]. (pol.).
  3. ↑ Lebiediew pełnoprawnym mistrzem WBA. ringpolska.pl. (pol.).
  4. ↑ Jones wins war against Lebedev; Povetkin destroys Wawrzyk; Grady Brewer demolished. Fightnews.com, 2013-10-17. [dostęp 2013-10-27]. (ang.).
  5. ↑ Gabriel F. Cordero: WBA strips Jones, Lebedev again cruiser champ. Fightnews.com, 2013-10-18. [dostęp 2013-10-29]. (ang.).
  6. ↑ Lebiediew znokautował Kołodzieja. bokser.org, 2014-09-27. [dostęp 2014-09-28].
  7. ↑ Lebiediew vs Kalemga: obaj liczeni, wielka wojna dla Lebiediewa. bokser.org, 10 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-10]. (pol.).
  8. ↑ Lebiediew gotów wrócić z emerytury na walkę z Makabu. bokser.org, 1 września 2019. [dostęp 2019-09-01]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]