Dink Templeton

Dink Templeton
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Robert Lyman Templeton

Data i miejsce urodzenia

27 maja 1897
Helena

Data i miejsce śmierci

7 sierpnia 1962
Palo Alto

Wzrost

178 cm

Masa ciała

75 kg

Rugby union
Kariera seniorska
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
Stanford Cardinal
Reprezentacja narodowa
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
1920  Stany Zjednoczone 1 (0)
Multimedia w Wikimedia Commons
Olimpijska drużyna USA z 1920 roku

Dink Templeton, właśc. Robert Lyman Templeton (ur. 27 maja 1897 w Helenie, zm. 7 sierpnia 1962 w Palo Alto[1]) – amerykański sportowiec, trener, olimpijczyk, zdobywca złotego medalu w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich w 1920 roku w Antwerpii.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Sportowiec

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Palo Alto High School[2] i w 1914 roku dostał się na Stanford University[3]. Studia przerwała mu I wojna światowa, podczas której służył w lotnictwie[4][5], Stanford Law School ukończył natomiast w 1921 roku. Podczas studiów reprezentował barwy Stanford Cardinal w rugby union, lekkoatletyce oraz futbolu amerykańskim[6][7].

Występy w futbolu amerykańskim przyniosły mu miejsce w Stanford Athletic Hall of Fame[8], był bowiem uważany za jednego z najlepszych ówczesnych punterów[9].

Ze złożoną w większości ze studentów uniwersytetów Santa Clara, Berkeley i Stanford reprezentacją Stanów Zjednoczonych uczestniczył w turnieju rugby union na Letnich Igrzyskach Olimpijskich 1920[10]. W rozegranym 5 września 1920 roku na Stadionie Olimpijskim spotkaniu amerykańska drużyna pokonała faworyzowanych Francuzów 8–0[11]. Jako że był to jedyny mecz rozegrany podczas tych zawodów[12][13], oznaczało to zdobycie złotego medalu przez zawodników z Ameryki Północnej[14][15][6]. Był to jego jedyny występ w reprezentacji kraju[16].

Podczas tych igrzysk zajął również czwarte miejsce w skoku w dal[17], w którym jego rekord życiowy wynosił 7,085 m[6]. Stracił natomiast szansę występu w swojej koronnej konkurencji – skoku wzwyż – z powodu używania zabronionej techniki kalifornijskiej[2][18].

Trener

[edytuj | edytuj kod]

Tuż po ukończeniu studiów, w roku 1921 został nieoficjalnym trenerem uniwersyteckiej drużyny lekkoatletycznej[18][7], którą to pozycję oficjalnie objął rok później[2]. Początkowo był nazywany boy coach[3][19], wkrótce jednak jego nowatorskie metody szkoleniowe zyskały mu uznanie[6], a wręcz został uznany za jednego z najlepszych trenerów tamtego okresu[7][20]. Był m.in. jednym z pierwszych orędowników używania bloków startowych[19], a także wbrew panującym trendom propagatorem całorocznego treningu[3][18].

Podczas jego kadencji trenowani przez niego zawodnicy pobili dziesięć rekordów świata, a dwunastu z nich wystąpiło wówczas na igrzyskach olimpijskich[3], na których również sam Templeton pojawił się dwukrotnie jako trener[18]. Zespół Stanford w owym okresie trzykrotnie zwyciężył w rozgrywkach National Collegiate Athletic Association oraz czterokrotnie w zawodach Intercollegiate Association of Amateur Athletes of America, na drugim miejscu plasując się odpowiednio trzy- i pięciokrotnie[18][20][21][22][3]. Indywidualnie zaś sportowcy Stanford zdobyli dziewiętnaście tytułów NCAA[2][18].

Wśród jego podopiecznych byli m.in. Gordon Dunn, Biff Hoffman, Glenn Hartranft i Emerson Spencer[20][23], Ben Eastman[18], Henri LaBorde[24], Bob King[25], Hector Dyer[26] oraz Harlow Rothert, Eric Crenz i Nick Carter[27][19]. Jedną z niewielu kobiet, które trenował, była olimpijka Margaret Jenkins[22].

Z powodu choroby w 1939 roku zrezygnował z pracy w Stanford[3], następnie jednak związał się z Olympic Club[18][28].

Dalsze życie

[edytuj | edytuj kod]

Pracował również jako sprawozdawca radiowy oraz dziennikarz[6][7][29], ale do śmierci nie zerwał więzi z pracą trenerską[2].

Zmarł w Palo Alto na zapalenie płuc[3].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Za swoje zasługi dla lekkoatletyki został przyjęty po raz drugi do Stanford Athletic Hall of Fame[8], a także do Hal Sław USA Track & Field[2] i stowarzyszenia trenerów tej organizacji[18].

Wraz z pozostałymi amerykańskimi złotymi medalistami w rugby union został w 2012 roku przyjęty do IRB Hall of Fame[30].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ California Death Records. vitals.rootsweb.ancestry.com. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-01)]. (ang.).
  2. ↑ a b c d e f Robert Lyman (Dink) Templeton. usatf.org. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-15)]. (ang.).
  3. ↑ a b c d e f g Dink Templeton, track coach and star, dies. „The News and Courier”. 162 (222), s. 4B, 1962-08-08. (ang.). 
  4. ↑ Dink Templeton to study for pilot papers. „San Jose News”. 91 (331), s. 20, 1929-06-15. [dostęp 2012-09-15]. (ang.). 
  5. ↑ Templeton seeks pilot's licence. „San Jose News”. 109 (114), s. 6, 1935-12-02. [dostęp 2012-09-15]. (ang.). 
  6. ↑ a b c d e Dink Templeton @ sports-reference. sports-reference.com. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-01-18)]. (ang.).
  7. ↑ a b c d Gary Migdol: Stanford: Home of Champions. Sagamore Publishing, 1997. ISBN 978-1-57167-116-5.
  8. ↑ a b Stanford Athletic Hall of Fame. gostanford.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-07-07]. (ang.).
  9. ↑ Lineage of a Linebacker. stanford.scout.com. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-07-14)]. (ang.).
  10. ↑ Great Moments in Stanford Olympic History: Rugby Mania. gostanford.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-06-29]. (ang.).
  11. ↑ France XV 0 – 8 United States of America. espnscrum.com. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-28)]. (ang.).
  12. ↑ Rugby football in the Olympics – 1920. rugbyfootballhistory.com. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-24)]. (ang.).
  13. ↑ Rugby at the 1920 Antwerpen Summer Games: Men's Rugby. sports-reference.com. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-04)]. (ang.).
  14. ↑ Summer Olympic Games, Antwerp 1920 Medalllists:Rugby. olympic.org. [dostęp 2012-09-15]. (ang.).
  15. ↑ Stanford Olympic Medalists From Antwerp. gostanford.com @ web.archive.org. [dostęp 2014-08-13]. (ang.).
  16. ↑ Dink Templeton @ espnscrum.com. espnscrum.com. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-08-14)]. (ang.).
  17. ↑ Athletics at the 1920 Antwerpen Summer Games: Men's Long Jump. sports-reference.com. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-03)]. (ang.).
  18. ↑ a b c d e f g h i R.L. “Dink” Templeton, USTFCCCA Special Inductee. ustfccca.org. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-06-21)]. (ang.).
  19. ↑ a b c ERNEST „"NICK"” CARTER 1928 OLYMPIC GAMES TRACK & FIELD. la84foundation.org. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-19)]. (ang.).
  20. ↑ a b c National Championships for Men's Track and Field. gostanford.com. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-19)]. (ang.).
  21. ↑ Dink Templeton Profile. gostanford.com. [dostęp 2014-08-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  22. ↑ a b Doris Pieroth: Their Day in the Sun: Women of the 1932 Olympics. University of Washington Press, 1996. ISBN 978-0-295-97554-2.
  23. ↑ Eastman in full stride. unz.org. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ang.).
  24. ↑ Steve Wilstein. Sports club haven for those who can't give up the games. „The Daily News”. 137 (53), s. 3B, 1991-03-03. [dostęp 2012-09-15]. (ang.). 
  25. ↑ May be champ. „The St. Petersburg Times”. 45 (297), s. 2.2, 1928-03-27. [dostęp 2012-09-15]. (ang.). 
  26. ↑ HECTOR M. DYER 1932 OLYMPIC GAMES TRACK & FIELD. aafla.org. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-09)]. (ang.).
  27. ↑ PETER D. CLENTZOS 1932 OLYMPIC GAMES TRACK & FIELD. la84foundation.org. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-08-25)]. (ang.).
  28. ↑ Olympic Club Rugby - A Rich History and Bright Future. ocrugby.com. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-31)]. (ang.).
  29. ↑ Sandstone & Tile – Stanford Historical Society. histsoc.stanford.edu. s. 6. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-21)]. (ang.).
  30. ↑ USA Olympic teams inducted into Hall of Fame. irb.com. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-18)]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]