Systematyka[1][2] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Nadrząd | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Diplotaxis siettiana | ||
Nazwa systematyczna | |||
Diplotaxis siettiana Maire Bull. Soc. Hist. Nat. Afrique N. 24: 29 1933[3] | |||
Synonimy | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||
Diplotaxis siettiana Maire – gatunek rośliny z rodziny kapustowatych (Brassicaceae Burnett). Występuje endemicznie na hiszpańskiej wyspie Alborán w zachodniej części Morza Śródziemnego[5][4].
Roślina jednoroczna. Występuje na obszarach nizinnych na skalistym bądź piaszczystym podłożu. Kiełkowanie, kwitnienie i owocowanie zależy od opadów deszczu. Kwitnie w kwietniu i maju[4][6].
Dzieli siedliska z takimi roślinami jak Frankenia pulverulenta i Mesembryanthemum nodiflorum, które jednak są najwyraźniej bardziej tolerancyjne na wysokie stężenia soli lub azot. Opady deszczu są bardzo niskie i wynoszą mniej niż 100 mm rocznie[4].
W Czerwonej księdze gatunków zagrożonych został zaliczony do kategorii CR – gatunków krytycznie zagrożonych wyginięciem. Został sklasyfikowany do tej kategorii, ponieważ jego zakres występowania wynosi zaledwie 0,0712 km², a jego obszar użytkowania jest mniejszy niż 2 km². Wszystkie populacje występują w jednym miejscu. Nie obserwuje się kontynuacji spadku liczby subpopulacji[a][7][4].
Liczebność populacji waha się głównie z przyczyn antropologicznych. Nawadnianie wyspy Alborán wodą morską oraz zmniejszenie ilości próchnicy w wyniku lądowania śmigłowców przyczyniły się do spadku liczebności tego gatunku. Obszar wyspy został w dużym stopniu zmodyfikowany przez człowieka. Niedawno wprowadzono kilka zwierząt domowych, które powodują dalszą erozję gleby i nitryfikację. Obserwacja w 1970 roku mówiła o setkach dorosłych osobników, choć w 1974 roku odnotowano tylko 150 okazów. W 1980 roku zaobserwowano redukcję populacji o 90%. W 1999 roku zostały ponownie wprowadzone 48 rośliny, ale naukowcy nie są pewni, czy populacja jest samowystarczalna. Nie zaobserwowano rozproszenia się gatunku do innych części wyspy. W 2000 roku zarejestrowano 1200 okazów, jednak już w 2003 roku było ich tylko 600[4].