Dixie National Forest
 Red Canyon | |
| IUCN kategoria VI | |
| Państwo | |
|---|---|
| Stan | |
| Siedziba | |
| Data utworzenia |
1905 |
| Powierzchnia |
7644 km² |
| Obszary chronione |
Ashdown Gorge Wilderness |
Położenie na mapie Utah  | |
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych  | |
 38°02′N 111°38′W/38,033333 -111,633333
| |
| Strona internetowa | |
Dixie National Forest (Las Narodowy Dixie) – obszar chroniony w amerykańskim stanie Utah. Z powierzchnią 7644 km² jest największym Lasem Narodowym w Utah[1]. Składa się z kilku dużych, sąsiadujących ze sobą obszarów leśnych będących w posiadaniu rządu federalnego USA. Tak jak wszystkie Lasy Narodowe służy przede wszystkim gospodarce leśnej i pastwiskowej, a oprócz tego spełnia istotną funkcję rekreacyjną.
Geografia
[edytuj | edytuj kod]Obszary leśne rozciągają się na południu Utah na granicy między Wielką Kotliną a Wyżyną Kolorado, na wysokościach pomiędzy 853 m koło St. George i 3451 m n.p.m. na Boulder Mountain[2]. Las Narodowy Dixie leży w hrabstwach Garfield, Washington, Iron, Kane, Wayne i Piute. Obszar lasu składa się z czterech odrębnych jednostek, rozciągających się na osi wschód–zachód. Tereny leśne położone są w wyższych partiach, częściowo poprzecinanych rozpadlinami, a częściowo łagodnie wyoblonych pasm górskich. Doliny są zbyt suche dla lasów i dlatego nie są częścią lasu narodowego.
W Lesie Narodowym Dixie znajdują się cztery obszary dzikiej natury: Ashdown Gorge Wilderness, Box-Death Hollow Wilderness, Cottonwood Forest Wilderness i Pine Valley Mountain Wilderness o łącznej powierzchni ok. 347 km²[3]. Tak jak we wszystkich obszarach chronionej, dzikiej natury, (Wilderness Area), dozwolone jest poruszanie się pieszo lub na koniach. Pojazdy mechaniczne, a w tym rowery, są niedozwolone.
Flora
[edytuj | edytuj kod]Świat roślin jest różnorodny, od roślin pustynnych w ciepłych, niższych stanowiskach, przez zarośla piniowe i jałowcowe na średnich wysokościach, do lasów osikowo – sosnowych na wyższych stanowiskach, gdzie większość opadów stanowi śnieg[2].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwszym Europejczykiem, który dotarł w okolice dzisiejszego Lasu Narodowego, był hiszpański misjonarz i badacz Silvestre Vélez de Escalante, poszukujący szlaku do Kalifornii. Opisał te okolice w roku 1776[4].
W 1851 r. w okolice St. George przybyło wielu mormońskich osadników z południowych stanów USA. Ponieważ okolica przypominała im, z powodu panujących tu temperatur, stany południowe, osadnicy nazwali ją Dixie w Utah i stąd pochodzi dzisiejsza nazwa[4]. W 1905 r. utworzono Rezerwat Leśny Dixie (Dixie Forest Reserve)[5], który został w 1907 r. przekształcony w Las Narodowy.
Użytkowanie
[edytuj | edytuj kod]Slogan Służby Leśnej Stanów Zjednoczonych (United States Forest Service) brzmi: „Land of many uses“ (obszar wielu zastosowań). Lasy Narodowe to obszary lasów i pastwisk znajdujące się w posiadaniu rządu federalnego, który nimi zarządza. W Lesie Narodowym Dixie pozyskuje się rocznie ok. 24 tys. m³ drewna[6], a pastwiska we wszystkich czterech częściach zostały wydzierżawione ranczerom[7].
Oprócz tego od lat 70. XX wieku las wykorzystywany jest również do celów turystycznych i wypoczynkowych. Powstało tam i jest użytkowane kilkaset kilometrów pieszych szlaków turystycznych, 25 kempingów, a Służba Leśna wynajmuje domki dla gości[8]. Oprócz tego turyści mogą rozbijać namioty w dowolnych miejscach. W kilku miejscach dozwolone są polowania[9].
Centra dla zwiedzających
[edytuj | edytuj kod]- Cedar City – Duck Creek Visitor Center
- Escalante – Escalante Interagency Visitor Center
- Pine Valley w St. George – Pine Valley Heritage Center
- Powell w Panguitch – Red Canyon Visitor Center[10]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ [https://web.archive.org/web/20121019155303/http://www.fs.fed.us/land/staff/lar/LAR2010/LAR_Table_04.pdf Table 4 - Areas by State (30-Sep-2010)]. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
- ↑ a b Dixie National Forest - About Us. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
- ↑ Wilderness. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
- ↑ a b History of the Dixie National Forest. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
- ↑ The National Forests of the United States. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
- ↑ The Dead Forest. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
- ↑ Rangeland Management - Grazing. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
- ↑ Camping & Cabins. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
- ↑ Hunting. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).
- ↑ Visitor Centers. [dostęp 2023-08-17]. (ang.).