Dolichothele | |||
Mello-Leitão, 1923 | |||
Samiec Dolichothele diamantinensis | |||
Samica Dolichothele diamantinensis | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Infrarząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj |
Dolichothele | ||
Typ nomenklatoryczny | |||
Dolichothele exilis Mello-Leitão, 1923 | |||
Synonimy | |||
|
Dolichothele – rodzaj pająków z infrarzędu ptaszników i rodziny ptasznikowatych. Obejmuje 10 opisanych gatunków. Zamieszkuje Amerykę Południową od środkowej Boliwii po południową część Brazylii.
Ptaszniki o ciele średnich rozmiarów, mocno obrośniętym szczecinkami, często z wzorem barwnym[1]. Mają karapaks o słabo wyodrębnionej części tułowiowej. Oczy umieszczone są na słabo wyniesionym, szerszym niż dłuższym wzgórku. Oczy pary przednio-bocznej leżą bardziej z przodu niż pary przednio-środkowej, zaś oczy pary tylno-bocznej bardziej z tyłu niż pary tylno-środkowej. Szczękoczułki pozbawione są rastellum[2]. Znacznie szersza niż dłuższa warga dolna wyróżnia Dolichothele od wszystkich pozostałych Ischnocolinae z wyjątkiem rodzaju Catumiri[2][3][1]. Na wardze dolnej znajduje się od 2 do 10 kuspuli[2], co stanowi liczbę znacznie mniejszą niż u innych neotropikalnych Ischnocolinae z wyjątkiem Catumiri[1][3]. Szczęki dysponują wyraźnym płatem przednim z 14–35 kuspulami w kącie wewnętrzno-nasadowym. Kształt sternum jest owalny, a tylny punkt przyczepu mięśni (sigilla) umieszczony jest na nim brzeżnie[2].
Odnóża pierwszej i drugiej pary nadstopia ze skopulami na całej długości, podczas gdy w przypadku pary trzeciej i czwartej skopule występują w odsiebnych ¾–½ nadstopii[2]. Skopule na wszystkich stopach są niepodzielone, co odróżnia Dolichothele od Catumiri[1]. Na stopach ostatniej pary występuje podłużne pasmo rzadkich szczecinek, które nie dzieli jednak skopuli[1][3]. Na stopach pary trzeciej u młodych samic występować może podobne, niedzielące skopuli pasmo[3]. Trichobotria maczugowate rozmieszczone są wzdłuż całej długości stóp w dwóch równoległych szeregach[1]. Wszystkie stopy pozbawione są kolców, mają dobrze wykształcone przypazurkowe kępki włosków, bezzębne pazurki górne i pozbawione są pazurków dolnych[2].
Opistosoma cechuje się bardzo krótkimi, jednoczłonowymi kądziołkami przędnymi pary tylno-środkowej oraz trójczłonowymi kądziołkami przędnymi pary tylno-bocznej o palcowatym członie wierzchołkowym[2]. Brak jest na niej włosków drażniących[1].
Genitalia samicy mają parzyste, zwykle dłuższe niż szersze zbiorniki nasienne[2], odróżniające się od tych u Catumiri obecnością licznych płatowatych zakończeń (termini)[2][3][1]. Nogogłaszczki samca mają dłuższe niż szersze, dwupłatowe cymbium[2]. Apofyza ich goleni podzielona jest na dwie dobrze wykształcone gałęzie, z których retrolateralna jest dłuższa[2][3][1]. Bulbus wyposażony jest w prosty do lekko zakrzywionego embolus, na którym u części gatunków obecny jest mały kil przedwierzchołkowy[2].
Rodzaj neotropikalny, znany ze środkowej Boliwii i Brazylii. Ma największy zasięg geograficzny spośród wszystkich rodzajów podrodziny Ischnocolinae. Występuje w ekoregionach Amazonii, Mata Atlântica, Cerrado i Caatinga. W środkowobrazylijskim paśmie Espinhaço współwystępują sympatrycznie aż trzy jego gatunki[1].
Takson ten wprowadził w 1923 roku Cândido Firmino de Mello-Leitão, gatunkiem typowym wyznaczając D. exilis[4][3][5]. W tej samej publikacji opisał rodzaj Goniodontium[4][3], który w 1985 roku zsynonimizowany został przez Roberta Johna Ravena z rodzajem Hapalotremus[6][3][5]. W 1924 roku Jehan Albert Vellard wprowadził rodzaj Oligoxystre, wyznaczając jego gatunkiem typowym O. auratum[7][3]. Rewizji tego rodzaju dokonał w 2007 roku José Paulo Leite Guadanucci wyróżniając w jego obrębie kilka nowych gatunków i synonimizując z nim rodzaj Pseudoligoxystre[2], wprowadzony w 2001 roku przez Fabiana Vola[8]. W 2015 roku Sylvia Marlene Lucas i Rafael Prezzi Indicatti zsynonimizowali Goniodontium oraz Oligoxystre z Dolichothele[3].
Do rodzaju tego zalicza się 10 opisanych gatunków[1][5]: