Dominique Baudis

Dominique Baudis
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 kwietnia 1947
Paryż

Data i miejsce śmierci

10 kwietnia 2014
Paryż

Przynależność polityczna

UMP

Multimedia w Wikimedia Commons

Dominique Baudis (ur. 14 kwietnia 1947 w Paryżu, zm. 10 kwietnia 2014[1] tamże) – francuski dziennikarz i polityk, eurodeputowany i mer Tuluzy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Syn polityka Pierre’a Baudisa. Absolwent Instytutu Nauk Politycznych w Paryżu. Pracował jako dziennikarz. Był zagranicznym korespondentem prywatnej telewizji TF1, na przełomie lat 70. i 80. prowadził serwisy informacyjne w tej stacji oraz w publicznym kanale France 3.

W 1983 zastąpił swojego ojca na stanowisku burmistrza Tuluzy. Urząd ten sprawował nieprzerwanie przez 18 lat. Od 1986 do 1988 w administracji terytorialnej pełnił funkcję przewodniczącego rady regionu Midi-Pyrénées. Od 1984 do 1988 i ponownie w latach 1994–1997 sprawował mandat posła do Parlamentu Europejskiego. Zasiadał w grupie Europejskiej Partii Ludowej, pracował m.in. w Komisji Transportu[1].

W latach 1986–1994 i 1997–2001 zasiadał w Zgromadzeniu Narodowym[2]. W 2000 zainicjował list podpisany ponad 360 parlamentarzystów, opublikowany w konserwatywnym dzienniku „Le Figaro” i nawołujący do współpracy ugrupowań centroprawicowych[3]. Sam należał przez lata do centrowej Unii na rzecz Demokracji Francuskiej, później przystąpił do Unii na rzecz Ruchu Ludowego.

Odszedł z parlamentu w związku z nominacją na urząd przewodniczącego Conseil supérieur de l'audiovisuel, organu administracji do spraw regulacji rynku audiowizualnego. Na czele tej instytucji stał w okresie od 2001 do 2007. Został następnie przewodniczącym Instytutu Świata Arabskiego w Paryżu. W 2009 został ponownie wybrany do Parlamentu Europejskiego[1]. Z PE odszedł w 2011 w związku z objęciem urzędu ombudsmana (défenseur des droits), który sprawował do czasu swojej śmierci.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 2022-08-15].
  2. ↑ Dominique Baudis na stronie Zgromadzenia Narodowego XI kadencji. [dostęp 2022-08-15]. (fr.).
  3. ↑ Claude Dargent, François Platone: L'éphéméride (2/2). Chronologie de l'élection présidentielle. sciences-po.fr, 2002. [dostęp 2022-08-15]. (fr.).