Boloria titania | |
(Esper, 1793) | |
![]() | |
Systematyka | |
Domena | |
---|---|
Królestwo | |
Typ | |
Gromada | |
Podgromada | |
Rząd | |
Rodzina | |
Gatunek |
dostojka titania |
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[1] | |
![]() |
Dostojka titania (Boloria titania) – motyl dzienny z rodziny rusałkowatych.
Rozpiętość skrzydeł od 40 do 43 mm, dymorfizm płciowy niewielki[2]. Wierzch skrzydeł rudy z rysunkiem w postaci ciemnych plamek i kresek[2]. Przy nasadzie skrzydła tworzą wzór, przypominający złamaną obwódkę[2]. Spód rudy z rysunkiem skrzydła przedniego takim samym, jak z wierzchu, natomiast tył jest brązowo-biały z czarnymi plamkami[2]. Gąsienice szaro-brunatne lub czarno-brunatne z słabo zaznaczonym deseniem, głowa czarna[2]. Oszczecinione wyrostki jasno-brązowe[2]. Poczwarka natomiast posiada duży, żółto-szary garb, na którym występują nieregularne, ciemne plamki[2]. Na grzbiecie występują dwa rzędy żółtych kropek[2].
Wilgotne łąki leśne i polany w lasach zarówno liściastych, jak i mieszanych, skraje lasów i torfowisk[2].
Jajo jest białawe z czerwonym odcieniem, o kształcie stożkowatym, które na wierzchołku jest równo ścięte[2]. Chorion posiada podłużne, perełkowate żeberkowanie[2]. Pojawia się tylko w jednym pokoleniu w okresie od 2 dekady czerwca do 3 dekady lipca[2]. Gąsiennica tego gatunku żyje na rdeście wężowniku, natomiast jaja składane są od spodu liści[2]. Zimuje tylko gąsiennica w pierwszym stadium wzrostowym w suchych i zwiniętych liściach[2]. Przepoczwarzają się na łodygach lub liściach, niekoniecznie rośliny pokarmowej[2].
Gatunek holarktyczny, borealno-górski. W Polsce występował jedynie w Puszczy Białowieskiej, ostatni raz stwierdzony został w 1939 roku[2]. Najbliższe Polski stanowiska tego gatunku znajdują się na Łotwie i w Alpach.
W Polsce uznana za gatunek wymarły (EX), natomiast przez IUCN uznawana za gatunek bliski zagrożenia (NT)[2]. Niestety, w Polsce restytucja na chwilę obecną jest niemożliwa, ze względu na brak wiedzy na temat bionomii tego motyla[2].