Driakiew lśniąca

Driakiew lśniąca
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

szczeciowce

Rodzina

przewiertniowate

Rodzaj

driakiew

Gatunek

driakiew lśniąca

Nazwa systematyczna
Scabiosa lucida Vill.
Prosp. Hist. Pl. Dauphiné: 18 (1779)[3]
Multimedia w Wikimedia Commons

Driakiew lśniąca (Scabiosa lucida L.) – gatunek rośliny z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae). Roślina górska występująca w środkowej Europie od Pirenejów po Karpaty[3][4]. W Polsce rośnie w Sudetach, Tatrach, Pieninach i Bieszczadach. Status gatunku w polskiej florze: gatunek rodzimy[5].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kwiatostan
Owoce
Łodyga
Wzniesiona, naga, lub nieco tylko omszona. Nie rozgałęzia się, lub niewiele, tylko w górnej części. Roślina ma wysokość 5–60 cm.
Liście
O zróżnicowanym kształcie. Odziomkowe, oraz najniższe łodygowe mają jajowaty lub równowąski kształt i są karbowane. Wyższe liście są 1–2 razy pierzastosieczne, złożone z lancetowatych lub równowąskich, czasami ząbkowanych odcinków, przy czym szczytowy odcinek jest często większy od pozostałych. Liście łodygowe wyrastają w okółku po dwa. Wszystkie liście są nagie, lub orzęsione tylko po brzegach. Są mniej lub więcej lśniące (stąd nazwa gatunkowa rośliny).
Kwiaty
Bezwonne kwiaty zebrane są w główkę wyrastającą na długiej szypułce na szczycie łodygi. Główka o średnicy 2–4 cm otoczona jest okrywą z lancetowatych listków. W główce dwojakiego rodzaju kwiaty; większe, znajdujące się na zewnątrz i mniejsze, wewnątrz główki. Kielich złożony z 5 ostek, w dolnej części nieco rozszerzonych, z cienkimi brzeżkami po bokach środkowego nerwu. Ostki te są 3,5–5 razy dłuższe od kieliszka. Korona kwiatu grzbiecista, purpurowofioletowa. Wewnątrz niej jeden słupek z dwudzielnym znamieniem i 4 pręciki.
Owoc
Z pojedynczym nasionem, otoczony na szczycie błonkowatym kieliszkiem.

Biologia i ekologia

[edytuj | edytuj kod]

Bylina. Kwitnie od sierpnia do października. Roślina wiatrosiewna (kieliszek stanowi aparat lotny). Siedlisko: hale górskie, naskalne murawy, suche stoki, szczeliny i półki skalne. Występuje głównie na podłożu wapiennym. W Tatrach dochodzi do piętra alpejskiego. Najwyższe zanotowane jej stanowiska znajdują się w Tatrach Bielskich (2150 m n.p.m.). Gatunek charakterystyczny dla klasy (Cl.) Seslerietea variae[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-04-29] (ang.).
  3. ↑ a b Scabiosa lucida Vill., [w:] Plants of the World Online [online], Royal Botanic Gardens, Kew [dostęp 2024-06-19].
  4. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-02-05].
  5. ↑ Adam Zając, Maria Zając: Atlas rozmieszczenia roślin naczyniowych w Polsce. Kraków: Pracownia Chorologii Komputerowej Instytutu Botaniki Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2001, s. 502. ISBN 83-915161-1-3.
  6. ↑ Władysław Matuszkiewicz: Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14439-4.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Kwiaty Tatr. Przewodnik kieszonkowy. Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 2003. ISBN 83-7073-385-9.
  • Zofia Radwańska-Paryska: Rośliny tatrzańskie. WSiP, 1988. ISBN 83-02-00872-9.
  • Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.