Duane Bobick
| ||||||||||
| Data i miejsce urodzenia |
24 sierpnia 1950 | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | ||||||||||
| Wzrost |
190 cm | |||||||||
| Styl walki |
praworęczny | |||||||||
| Kategoria wagowa |
ciężka | |||||||||
| Bilans walk zawodowych | ||||||||||
| Liczba walk |
52 | |||||||||
| Zwycięstwa |
48 | |||||||||
| Przez nokauty |
42 | |||||||||
| Porażki |
4 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Duane David Bobick (ur. 24 sierpnia 1950 w Bowlus[1]) – amerykański bokser, mistrz igrzysk panamerykańskich, olimpijczyk.
Kariera w boksie amatorskim
[edytuj | edytuj kod]Walczył w wadze ciężkiej (powyżej 81 kg). Zwyciężył w niej w mistrzostwach Stanów Zjednoczonych[2].
Zdobył złoty medal w tej kategorii na igrzyskach panamerykańskich w 1971 w Cali po zwycięstwie w półfinale nad Teófilo Stevensonem z Kuby i w finale nad Meksykaninem Joaquínem Rochą[3].
Był uważany za jednego z faworytów wagi ciężkiej na igrzyskach olimpijskich w 1972 w Monachium. W pierwszej walce pokonał Jurija Niestierowa ze Związku Radzieckiego, a w drugiej (w ćwierćfinale) zmierzył się ze Stevensonem. Po dwóch wyrównanych rundach w trzeciej Stevenson powalił Bobicka prawym prostym i choć ten wstał przed upływem liczenia, sędzia niedługo potem wstrzymał walkę ogłaszając zwycięstwo Stevensona przed czasem[1].
Kariera w boksie zawodowym
[edytuj | edytuj kod]Przeszedł na zawodowstwo w 1973. Wygrał pierwszych 38 walk, w tym z takimi pięściarzami, jak Manuel Ramos w 1973, Mike Weaver w 1974, Scott LeDoux i Chuck Wepner w 1976. 11 maja 1977 doznał pierwszej porażki z rąk Kena Nortona, który pokonał go przez techniczny nokaut w 1. rundzie. Później Bobick wygrał dwie walki (w tym ze Scottem LeDoux), a w lutym 1978 znokautował go Kallie Knoetze z Południowej Afryki. Bobick pokonał potem 8 mniej znanych bokserów. W lutym 1979 John Tate pokonał go przez techniczny nokaut w 1. rundzie. Następną walkę Bobick przegrał wskutek kontuzji i zakończył karierę pięściarską. Nigdy nie walczył o tytuł mistrzowski[4].
Późniejsze życie
[edytuj | edytuj kod]Później pracował w przemyśle. W 1997 uległ poważnemu wypadkowi (ręce zostały zmiażdżone przez wałki papieru w młynie papierniczym - groziła mu ich amputacja). Cierpi na encefalopatię bokserską[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Duane Bobick [online], olympedia.org [dostęp 2021-09-23] (ang.).
- ↑ United States National Championships – New Orleans – April/May 1971 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-09-23] (ang.).
- ↑ 6.Panamerican Games – Cali, Colombia – August 1–9 1971 [online], amateur-boxing.strefa.pl [dostęp 2021-09-23] (ang.).
- ↑ Duane Bobick [online], boxrec.com [dostęp 2021-09-23] (ang.).