wieś | |
Ostatnie zabudowanie wsi – bacówka Dydiówka (spalona w 2018) | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Sołectwo | |
Liczba ludności (2006) |
0 |
Strefa numeracyjna |
13 |
Kod pocztowy |
38-713[3] |
Tablice rejestracyjne |
RBI |
SIMC |
0996270 |
Położenie na mapie gminy Lutowiska ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
Położenie na mapie województwa podkarpackiego ![]() | |
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego ![]() | |
![]() |
Dydiowa (w latach 1977–1981 Zacisze) – nieistniejąca wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim, w gminie Lutowiska[4] na granicy polsko-ukraińskiej. Znajdowała się w Bieszczadach, w zakolu Sanu, niedaleko miejscowości Stuposiany.
Do 1934 roku odrębna gmina jednostkowa, a w latach 1934–1945 gromada w zbiorowej gminie Tarnawa Niżna, należącej do powiatu turczańskiego w woj. lwowskim (do 1931 woj. stanisławowskie). W latach 1945–1951 w obrębie powiatu leskiego w woj. rzeszowskim, w 1952–1972 powiatu ustrzyckiego, a w 1972–1975 powiatu bieszczadzkiego w tymże województwie (1952–1954 i od 1973 w gminie Lutowiska (Szewczenko)). W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa krośnieńskiego.
W sierpniu 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 20 Polaków[5].
Główna zabudowa wsi stała po dzisiejszej ukraińskiej stronie granicy. Mieszkańcy prawobrzeżnej Dydiowej zostali wysiedleni w 1945 roku w rejon Sokala, części lewobrzeżnej w 1946 roku. Obecnie nie ma zabudowań, jedyne zabudowanie na terenach byłej wsi, czyli bacówka po polskiej stronie, zwana Dydiówką (adres: Dydiowa 1), spłonęła 4 sierpnia 2018 roku[6][7].
W 1945 mieszkańcy zakopali we wsi dzwon z miejscowej cerkwi, którego do dzisiaj nie udało się zlokalizować[8].