| Gatunek | |
|---|---|
| Rok produkcji | |
| Data premiery |
20 kwietnia 1954 |
| Kraj produkcji | |
| Język |
rosyjski |
| Czas trwania |
102 min |
| Reżyseria | |
| Scenariusz |
Konstantin Isajew |
| Główne role |
Aleksandr Borysow |
| Muzyka | |
| Zdjęcia | |
| Scenografia |
Alieksiej Parchomienko |
| Kostiumy |
Olga Kruczynina |
| Montaż |
Timofiejewa |
| Produkcja | |
| Wytwórnia |
Mosfilm |
| Dystrybucja |
Mosfilm |
| Nagrody | |
| 1954 – MFF w Karlowych Warach – Grand Prix dla Michaiła Kałatozowa | |
Dygnitarz na tratwie (org. Верные друзья) – komedia obyczajowa produkcji radzieckiej z 1954 roku w reżyserii Michaiła Kałatozowa, na podstawie powieści Aleksandra Galicza.
Film był hitem kasowym w ZSRR. W pierwszym roku emisji (1954) obejrzało go blisko 40 mln widzów, dając mu 7. miejsce w rankingu krajowym[1].
Saszka, Borka i Waśka to trzej przyjaciele, którzy w dzieciństwie dużo czasu spędzają nad rzeką. Obiecują sobie opłynąć kiedyś świat dookoła. Po latach, już jako dorośli ludzie, są uznanymi i utytułowanymi fachowcami w różnych dziedzinach: Saszka to znany profesor weterynarz, Borka jest doskonałym moskiewskim chirurgiem, a Waśka to prawdziwy dygnitarz – architekt, moskiewski decydent, profesor i członek akademii nauk. Saszka i Borka postanawiają zrealizować dawny pomysł, jednak w trochę mniejszym wymiarze. Odnajdują zapracowanego Waśkę i namawiają na rejs po jednej z rosyjskich rzek. Dygnitarz oczekuje podróży statkiem w luksusowych warunkach, jednak dwaj przyjaciele robią mu "dowcip" – w miejscu, który jest początkiem ich podróży oczekuje na nich prosta tratwa z najniezbędniejszym ekwipunkiem. To właśnie na niej trzej przyjaciele rozpoczynają swoją podróż. Ich jedyne pożywienie to złowione ryby i kupione po drodze skromne zaopatrzenie. Cała eskapada obfituje w wiele przygód i nieoczekiwanych sytuacji. W pewnym momencie przyjaciele tracą nawet zniesioną prądem tratwę i lądują na "bezludnej wyspie" – łasze piachu na środku rzeki. Saszka odnajduje swoją wielką miłość sprzed lat, Borka bierze udział w skomplikowanej operacji jednej z ciężko rannych podczas pożaru kołchoźnic, a sam Waśka zostaje na skutek nieporozumienia oskarżony przez lokalną milicję o przywództwo szajce przestępców. W końcu wszystko się dobrze kończy, a wspólne przeżycia jeszcze mocniej cementują ich przyjaźń.
i inni.
Film kręcony był w Moskwie, na peryferiach Rostowa nad Donem oraz w miasteczku Tarusa (obwód kałuski)[2]. W pierwszych scenach filmu, kiedy Saszka i Borka szukają swojego prominentnego przyjaciela, ukazane są m.in. sceny z budowy hotelu "Ukraina" i "Domu na Kotielniczeskoj nabierieżnoj" (należących do siedmiu bliźniaczych "wysokościowców", wzniesionych w Moskwie w stylu socrealistycznym w latach pięćdziesiątych).
