Dyschirius agnatus

Dyschirius agnatus
Motschulsky, 1844
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze drapieżne

Rodzina

biegaczowate

Podrodzina

grzebielniki

Plemię

Dyschiriini

Rodzaj

wałecznik

Podrodzaj

Dyschirius (Dyschiriodes)

Gatunek

Dyschirius (Dyschiriodes) agnatus

Systematyka w Wikispecies

Dyschirius agnatus – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny grzebielników.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1844 roku przez Wiktora Moczulskiego[1].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o mocno wydłużonym ciele długości od 3,8 do 5,7 mm, z wierzchu ubarwionym metalicznie ciemnobrązowo, rzadziej metalicznie zielono, niebiesko lub czarno. Głowa ma nadustek pozbawiony zęba pośrodku przedniej krawędzi. Czułki są brązowoczerwone z dłuższymi niż szerokimi, niezgrubiałymi, przyciemnionymi lub nie członami wierzchołkowymi. Barwa głaszczków również jest brązowoczerwona. Obrzeżenie boków przedplecza wyraźnie sięga ku tyłowi do tylnego chetoporu (punktu szczecinkowego). Pokrywy są szersze niż u D. politus, o wypukłych, zwłaszcza u podstawy, międzyrzędach i aż po szczyt dobrze widocznych, wyraźnie punktowanych rzędach. Powierzchnie pokryw mają po jednym chetoporze przypodstawowym, po jednym chetoporze zabarkowym, od jednej do trzech (zazwyczaj dwie) pary chetoporów dyskalnych oraz po dwa, a rzadziej po jednym chetoporze przedwierzchołkowym. Podstawa pokryw jest nieobrzeżona, z wyjątkiem bezpośredniej okolicy chetoporu przypodstawowego cechująca się niemal lustrzanym połyskiem. Przed chetoporem dyskanym zwykle występuje guzek. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone. Odnóża są czerwonobrązowe z przyciemnionymi udami. Te pierwszej pary są grzebne i mają golenie o niewyraźnym i stępionym dolnym spośród ząbków krawędzi zewnętrznej oraz zwykle o wyraźnie zakrzywionej i dłuższej od kolca wierzchołkowego ostrodze, aczkolwiek wyjątkowo zdarzają się osobniki o ostrodze krótkiej i prostej[2].

Ekologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Owad rozmieszczony od nizin do przedgórzy[2]. Zasiedla niezacienione pobrzeża wód płynących o podłożu ilastym lub piaszczysto-gliniastym oraz niezarośnięte glinianki[2][3]. Żyje w wykopanych w glebie norkach. Poluje na drobne bezkręgowce[2].

Gatunek palearktyczny[2]. W Europie znany jest z Hiszpanii, Francji, Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskich części Rosji i Turcji. W Afryce Północnej zamieszkuje Maroko. W Azji podawany jest z anatolijskiej części Turcji, Gruzji, Azerbejdżanu, Iraku, Iranu i Kazachstanu[4][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Victor Motschulsky. Insectes de la Sibérie rapportés d'un voyage fait en 1839 et 1840. „Mémoires présentés à l'Académie Impériale des Sciences de St.-Pétersbourg par divers savans et lus dans ses Assemblées”. 5 (1-3), s. 1-274 (79), 1844. 
  2. ↑ a b c d e Karel Hůrka: Carabidae of the Czech and Slovak Republics. Zlin: Kabourek, 1996, s. 36-40, 114-132.
  3. ↑ Bolesław Burakowski, Maciej Mroczkowski, Janina Stefańska, Chrząszcze – Coleoptera. Biegaczowate – Carabidae, część 2, „Katalog Fauny Polski”, 3, 13, Warszawa: Instytut Zoologiczny Polskiej Akademii Nauk, 1974.
  4. ↑ M. Balkenohl, Scaritinae, [w:] Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume I. Archostemata - Myxophaga - Adephaga, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2003, s. 223-230, ISBN 87-88757-73-0.
  5. ↑ Wolfgang Lorenz, Dyschirius (Dyschiriodes) agnatus Motschulsky, 1844 ''in'': CarabCat, O. Bánki i inni red., Catalogue of Life Checklist, 29 lipca 2021, DOI: 10.48580/dfqf-3dk [dostęp 2024-02-12].