Dyschirius rufipes

Dyschirius rufipes
(Dejean, 1825)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

owady

Rząd

chrząszcze

Podrząd

chrząszcze drapieżne

Rodzina

biegaczowate

Podrodzina

grzebielniki

Plemię

Dyschiriini

Rodzaj

wałecznik

Podrodzaj

Dyschirius (Eudyschirius)

Gatunek

Dyschirius (Eudyschirius) rufipes

Synonimy
  • Clivina rufipes Dejean, 1825
  • Dyschiriodes rufipes (Dejean, 1825)

Dyschirius rufipesgatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny grzebielników.

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1825 roku przez Pierre’a F.M.A. Dejeana pod nazwą Clivina rufipes[1].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Chrząszcz o mocno wydłużonym ciele długości od 2,4 do 2,9 mm, z wierzchu ubarwionym brązowo lub czarnobrązowo bez wyraźnego połysku metalicznego, od spodu jaśniejszym. Głowa ma nadustek pozbawiony zęba pośrodku przedniej krawędzi, odgraniczony dwoma ukośnymi wciskami. Czułki i głaszczki są rudobrązowe, te pierwsze z przyciemnionym wierzchołkiem. Obrzeżenie boków przedplecza jest skrócone i nie sięga ku tyłowi do tylnego chetoporu (punktu szczecinkowego). Pokrywy są owalne, smuklejsze niż u D. luticola, o delikatnie punktowanych rzędach. Powierzchnie pokryw mają po trzy chetopory zabarkowe, po trzy chetopory dyskalne oraz po dwa (rzadziej jeden) chetopory przedwierzchołkowe; nie występują chetopory przypodstawowe. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone. Odnóża są rudobrązowe[2].

Ekologia i występowanie

[edytuj | edytuj kod]

Owad rozmieszczony od nizin do przedgórzy. Zasiedla niezacienione, suche stanowiska, chętnie o stepowym charakterze. Żyje w wykopanych w glebie norkach. Poluje na drobne bezkręgowce[2]. Do pasożytów tego chrząszcza należy owadorostowiec Misgomyces dyschirii[3].

Gatunek palearktyczny, znany z Wielkiej Brytanii, Niemiec, Austrii, Polski, Czech, Słowacji, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, europejskiej i syberyjskiej części Rosji, Gruzji, Azerbejdżanu i Kazachstanu[4][5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. P.F.M.A. Dejean: Species général des coléoptères, de la collection de M. le Comte Dejean 1 [Tome premier]. Paris: Crevot, 1825, s. 428.
  2. a b Karel Hůrka: Carabidae of the Czech and Slovak Republics. Zlin: Kabourek, 1996, s. 36-40, 114-132.
  3. Wiesław Mułenko, Tomasz Majewski, Małgorzata Ruszkiewicz-Michalska, A preliminary checklist of micromycetes in Poland. Wstępna lista grzybów mikroskopijnych Polski, Kraków: W. Szafer. Institute of Botany, PAN, 2008, ISBN 978-83-89648-75-4
  4. Wolfgang Lorenz, Dyschirius (Eudyschirius) rufipes (Dejean, 1825) in: CarabCat, O. Bánki i inni red., Catalogue of Life Checklist, 29 lipca 2021, DOI10.48580/dfqf-3dk [dostęp 2024-02-13].
  5. M. Balkenohl, Scaritinae, [w:] Ivan Löbl, Aleš Smetana (red.), Catalogue of Palaearctic Coleoptera. Volume I. Archostemata - Myxophaga - Adephaga, Stenstrup, Denmark: Apollo Books, 2003, s. 223-230, ISBN 87-88757-73-0.