Dyschirius rufipes | |||
(Dejean, 1825) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Podrodzaj | |||
Gatunek |
Dyschirius (Eudyschirius) rufipes | ||
Synonimy | |||
|
Dyschirius rufipes – gatunek chrząszcza z rodziny biegaczowatych i podrodziny grzebielników.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1825 roku przez Pierre’a F.M.A. Dejeana pod nazwą Clivina rufipes[1].
Chrząszcz o mocno wydłużonym ciele długości od 2,4 do 2,9 mm, z wierzchu ubarwionym brązowo lub czarnobrązowo bez wyraźnego połysku metalicznego, od spodu jaśniejszym. Głowa ma nadustek pozbawiony zęba pośrodku przedniej krawędzi, odgraniczony dwoma ukośnymi wciskami. Czułki i głaszczki są rudobrązowe, te pierwsze z przyciemnionym wierzchołkiem. Obrzeżenie boków przedplecza jest skrócone i nie sięga ku tyłowi do tylnego chetoporu (punktu szczecinkowego). Pokrywy są owalne, smuklejsze niż u D. luticola, o delikatnie punktowanych rzędach. Powierzchnie pokryw mają po trzy chetopory zabarkowe, po trzy chetopory dyskalne oraz po dwa (rzadziej jeden) chetopory przedwierzchołkowe; nie występują chetopory przypodstawowe. Skrzydła tylnej pary są w pełni wykształcone. Odnóża są rudobrązowe[2].
Owad rozmieszczony od nizin do przedgórzy. Zasiedla niezacienione, suche stanowiska, chętnie o stepowym charakterze. Żyje w wykopanych w glebie norkach. Poluje na drobne bezkręgowce[2]. Do pasożytów tego chrząszcza należy owadorostowiec Misgomyces dyschirii[3].
Gatunek palearktyczny, znany z Wielkiej Brytanii, Niemiec, Austrii, Polski, Czech, Słowacji, Ukrainy, Mołdawii, Rumunii, Bułgarii, Chorwacji, Bośni i Hercegowiny, europejskiej i syberyjskiej części Rosji, Gruzji, Azerbejdżanu i Kazachstanu[4][5].