Klasyfikacje | |
ICD-10 |
Q77.3 |
---|---|
DiseasesDB | |
OMIM | |
MeSH |
Dysplazja Greenberg (ang. Greenberg dysplasia, hydrops-ectopic calcification-motheaten syndrome, skeletal dysplasia, Greenberg type, GRBGD) – genetycznie uwarunkowany zespół wad wrodzonych, dziedziczony autosomalnie recesywnie. Charakteryzuje się obrzękiem uogólnionym płodu, dużym niedoborem wzrostu z niedorozwojem kończyn oraz znacznymi zaburzeniami zwapnienia kości oraz tkanki chrzęstnej.
Dysplazja została po raz pierwszy opisana w 1988 przez kanadyjską lekarz Cheryl Rockman-Greenberg[1][2].
Choroba spowodowana jest uszkodzeniem genu LBR zlokalizowanego na ramieniu długim chromosomu 1, w regionie q42[1]. Uszkodzenie genu powoduje niedobór reduktazy Δ14 3β-hydroksysterolu[3].
Częstość występowania szacowana poniżej 1 na 1 000 000 ciąż[4].
Do obrazu klinicznego należą: obrzęk uogólniony płodu ze zwapnieniami, niedorozwój kończyn (mikromelia), ektopowe niskie i zwężające się do przodu trzony kręgów (platyspondylia[5]), krótkie żebra, zaburzone wapnienie kości długich[3]. W zdjęciu rentgenowskim kości przedstawiają charakterystyczny obraz opisywany jako „wygryziony przez mole”[3].
Rozpoznanie jest stawiane na podstawie położniczego badania ultrasonograficznego[3].
Dysplazję Greenberg należy różnicować z innymi zespołami przebiegającymi z obrzękiem uogólnionym płodu oraz zespołami przebiegającymi z fokomelią[4].
Choroba jest bezwzględnie śmiertelna i dzieci dotknięte dysplazją Greenberg są uważane za niezdolne do życia[4].