Dziennik Ustaw Rzeszy[1], niem. ofic. Reichsgesetzblatt (skrót: RGBl.) – oficjalny, urzędowy biuletyn (organ promulgacyjny) państwa niemieckiego (kolejno: Cesarstwa Niemieckiego, Republiki Weimarskiej i III Rzeszy) w latach 1871–1945. Do roku 1922 był wydawany przez ministerstwo sprawiedliwości Rzeszy w Berlinie, później przez ministerstwo spraw wewnętrznych Rzeszy .
Już wcześniej istniał organ o tym tytule publikujący ustawy parlamentu frankfurckiego (1848/49).
Poprzednikami Dziennika Ustaw Rzeszy były Federalny Dziennik Ustaw Związku Północnoniemieckiego[2] [por. Związek Północnoniemiecki] (pierwsze wydanie 2 sierpnia 1867, ostatnie wydanie 20 stycznia 1871)[3] i Zbiór Praw dla Rzeszy Niemieckiej (niem. Bundesgesetzblatt des Deutschen Bundes) [por. Rzesza Niemiecka] (pierwsze wydanie 27 stycznia 1871, ostatnie wydanie 2 maja 1871)[4].
Pierwsze wydanie Dziennika Ustaw Rzeszy ukazało się 8 maja 1871 jako numer 19[5] i rozpoczynało się od strony 95, stanowiąc bezpośrednią kontynuację Zbioru Praw dla Rzeszy Niemieckiej pod nowym tytułem.
Od 1 kwietnia 1922 Dziennik Ustaw Rzeszy ukazywał się w dwóch osobnych częściach: I i II. W drugiej części publikowano umowy międzynarodowe, ustawy dotyczące budżetu Rzeszy oraz ustawy, zarządzenia itp. dotyczące komunikacji kolejowej, żeglugi i wewnętrznych spraw Reichstagu, jak również spraw Centralnego Banku Rzeszy. Wszystkie pozostałe ustawy, rozporządzenia itp. ukazywały się w części I.
Ostatnie wydanie Dziennika Ustaw Rzeszy ukazało się 11 kwietnia 1945 (część I), względnie 5 kwietnia 1945 (część II).
Później do roku 1949 dokumenty Sojuszniczej Rady Kontroli Niemiec ukazywały się w Amtsblatt des Kontrollrats in Deutschland (Dzienniku Urzędowym Rady Kontroli Niemiec). W roku 1949 zastąpiły go obowiązujący obecnie Federalny Dziennik Ustaw Republiki Federalnej Niemiec i ukazujący się w latach 1949–1990 Dziennik Ustaw Niemieckiej Republiki Demokratycznej .