Drymonia obliterata | |||
(Esper, 1785) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Plemię | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
dąbrówka megalona | ||
Synonimy | |||
|
Dąbrówka megalona[1][2] (Drymonia obliterata) – gatunek motyla z rodziny garbatkowatych. Zamieszkuje zachodnią Eurazję. Gąsienice żerują na dębach, bukach i brzozach. Osobniki dorosłe są aktywne nocą.
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1785 roku przez Eugeniusa J.C. Espera pod nazwą Phalaena (Bombyx) obliterata. W jego obrębie wyróżnia się podgatunki[3]:
Motyl o ciele stosunkowo smukłej budowy jak na przedstawiciela rodziny[4] i rozpiętości skrzydeł sięgającej od 30 do 40 mm[1]. Głowa jest zaopatrzona w nieowłosione oczy złożone, przyoczka i uwstecznioną ssawkę. Czułki osiągają niemal długość przedniego skrzydła i wykazują dymorfizm płciowy w budowie, będąc piłkowanymi u samicy, zaś grzebykowatymi u samca. Szeroki tułów porasta gęste owłosienie. Skrzydło przedniej pary osiąga od 16 do 18 mm długości i ma stalowo- lub popielato-szare tło, w polu środkowym ciemniejsze niż w nasadowym i wierzchołkowym. Przepaski poprzeczne zewnętrzna i wewnętrzna są silnie ząbkowane, co odróżnia ten gatunek od podobnej dąbrówki harcownicy, u której przepaska wewnętrzna jest łukowato wygięta. U szczytu skrzydła leży brunatnoczarna plama o trójkątnym kształcie. Na tylnej krawędzi przedniego skrzydła leży wyraźny ząb z włosowatych łusek. Barwa strzępiny jest szarawożółta, miejscami przyciemniona. Zaokrąglone skrzydło tylne jest niemal jednolicie szarobrunatne[4].
Gąsienica ma podstawową barwę ciała białawozieloną. Jej bokami biegną jasne pasy obrzeżone cienkimi, czerwonymi liniami[5].
Owad ten zasiedla lasy liściaste, lasy mieszane i zarośla[1], chętnie drzewostany bukowo-grabowe[6][4]. Gąsienice są foliofagami żerującymi na liściach buków, dębów, brzóz[3][1], a przypuszczalnie także grabów[4]. W warunkach środkowoeuropejskich okres lotu motyli trwa od drugiej połowy maja do pierwszej połowy lipca, zaś okres żerowania gąsienic od lipca do września[1]. W klimacie cieplejszym pojawia się drugie pokolenie, latające w sierpniu i wrześniu[7]. Zimowanie odbywa się w stadium poczwarki[4][7], niekiedy dwukrotnie[7]. Owady dorosłe nie pobierają pokarmu[8] i są aktywne nocą[4]. Przylatują do sztucznych źródeł światła[7][8].
Gatunek palearktyczny[3]. W Europie znany jest z Portugalii, Hiszpanii, Francji, Belgii[9], Holandii[8], Luksemburgu, Niemiec, Danii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Bułgarii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Macedonii Północnej, Grecji oraz europejskich części Rosji i Turcji[9]. Poza tym zamieszkuje azjatycką część Turcji i Zakaukazie, w tym Armenię[3][4].
Występowanie tego motyla ma zawsze charakter lokalny[10]. W Niemczech znany jest z większości krajów związkowych[8]. W Polsce częstszy jest na wschodzie kraju, ale jego stanowiska znane są też z części środkowej i zachodniej[6]. Na „Czerwonej liście gatunków zagrożonych Republiki Czeskiej” umieszczony został ze statusem gatunku bliskiego zagrożenia wyginięciem (NT)[11]. We Włoszech ograniczony jest do północnej części kraju[8].