Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Pochodzenie | |
Data i miejsce śmierci | |
Gatunki | |
Zawód |
Ebbe Hamerik (ur. 5 września 1898 w Kopenhadze, zm. 11 sierpnia 1951 w cieśninie Kattegat[1][2][3]) – duński kompozytor i dyrygent.
Syn kompozytora Asgera Hamerika[1][2][3]. Uczył się kompozycji u ojca oraz dyrygentury u Franka van der Stuckena[1][2][3]. W latach 1919–1922 był drugim dyrygentem Det Kongelige Teater w Kopenhadze, następnie dyrygował Musikforeningen (1927–1931) i orkiestrą radiową Unge Tonekunstneres Orkester (1931–1939)[1][2]. Po 1940 roku skupił się na pracy kompozytorskiej[1]. Pasjonował się żeglarstwem, utonął podczas sztormu w trakcie samotnego rejsu w cieśninie Kattegat[1][2][3].
Kompozycje Hamerika mają charakter polifoniczny i politonalny, kompozytor stosował technikę wariacyjną od form ostinatowych po improwizacje w stylu jazzowym[1]. Największe znaczenie ma jako twórca oper, które w swojej dojrzałej formie osiągnęły postać politonalnych dramatów muzycznych, w których orkiestra stanowi rytmiczny akompaniament dla głosów mówionych i pełni rolę ilustracyjną w preludiach i interludiach[1]. Pierwsze z nich, uznane w Danii za zbyt trudne, miały swoją premierę za granicą[1]. Symfonie Hamerika są monotematyczne, oparte na cantus firmus, złożone z szeregu krótkich części[1].
Rękopisy utworów Hamerika znajdują się w zbiorach Biblioteki Królewskiej w Kopenhadze[1].
(na podstawie materiałów źródłowych[1][2])