Echinocereus rigidissimus

*Echinocereus rigidissimus*
	; Echinocereus rigidissimus ssp. rubrispinus
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	goździkopodobne
Rząd	goździkowce
Rodzina	kaktusowate
Rodzaj	Echinocereus
Gatunek	Echinocereus rigidissimus
	Nazwa systematyczna
	Echinocereus rigidissimus (Engelm.) F.Haage
podgatunki
	E. rigidissimus ssp. rigidissimus; E. rigidissimus ssp. rubrispinus;
	E. rigidissimus ssp. rigidissimus; E. rigidissimus ssp. rubrispinus;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Echinocereus rigidissimus – gatunek z rodziny kaktusowatych. Rośnie samotnie, rzadko rozgałęzia się. Dorasta do 30 cm wysokości i 11 cm grubości. Promieniste ciernie grzebieniastego kształtu zakrzywiają się lekko w kierunku łodygi. Nowe ciernie są początkowo barwy czerwonawej do magenty, dojrzewając blakną do żółci lub bladego różu. Kwiaty pojawiają się na wiosnę, liczne pąki powstają na szczycie rośliny z młodszych areoli. Kwiaty barwy jasnoróżowej, białe w części środkowej. Jeśli nastąpi zapylenie, tworzy się okrągły, zielonkawy do ciemnopurpurowego owoc o nasionach koloru ciemnego brązu do czerni w białym miąższu, pojawiający się średnio 3 miesiące po kwitnieniu. Z uwagi na rzadkie tworzenie organów służących rozmnażaniu wegetatywnemu rozmnaża się go przez nasiona^[4].

Rozmieszczenie geograficzne

Echinocereus rigidissimus występuje obficie na terenie meksykańskich stanów Chihuahua i Sonora, jak też w USA – w Arizonie i Nowym Meksyku. Rośnie na wysokości od 1200 do 2000 m nad poziomem morza^[3].

Uprawa

Echinocereus rigidissimus wymaga porowatej gleby, jest wrażliwy na nadmierne podlewanie. Preferuje glebę bogatą w kamyki o małej ilości materii organicznej, dzięki czemu powinna wysychać najszybciej, jak to możliwe. Wymaga pełnego słońca do częściowego cienia podczas sezonu wegetacyjnego, od wiosny do wczesnej jesieni, a także odpowiedniej cyrkulacji powietrza, by zmniejszyć ryzyko gnicia. W zimie nie podlewa się go, utrzymując glebę suchą, co wzmaga kwitnienie w nadchodzącej wiośnie. Echinocereus rigidissimus wytrzymuje temperatury do −12 °C^[4].

Przypisy

↑ Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
↑ Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-20] (ang.).
↑ ^a ^b M.M. Terry M.M., K.K. Heil K.K., Echinocereus rigidissimus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2019-04-04] (ang.).
↑ ^a ^b Echinocereus rigidissimus. cactus-art. [dostęp 2019-04-04].

[ruggiero-1] Michael A.M.A. Ruggiero Michael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).

[apweb-2] Peter F.P.F. Stevens Peter F.P.F., Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2021-02-20] (ang.).

[iucn-3] M.M. Terry M.M., K.K. Heil K.K., Echinocereus rigidissimus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2019-04-04] (ang.).

[cactus-art-4] Echinocereus rigidissimus. cactus-art. [dostęp 2019-04-04].

[1]

[2]

[3]

[4]