Eddie Murray

Eddie Murray

pierwszobazowy/designated hitter
Pełne imię i nazwisko	Eddie Clarence Murray
Pseudonim	Steady Eddie
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1956 Los Angeles
Odbijał	switch hitter
Rzucał	prawą
Debiut	7 kwietnia 1977
Ostatni występ	20 września 1997
Statystyki
Średnia uderzeń	0,287
Home runy	504
Uderzenia	3255
RBI	1917
Kariera klubowa
Lata Kluby 1977–1988 Baltimore Orioles 1989–1991 Los Angeles Dodgers 1992–1993 New York Mets 1994–1996 Cleveland Indians 1996 Baltimore Orioles 1997 Anaheim Angels 1997 Los Angeles Dodgers
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia	2003
Głosów	85,3% (1. głosowanie)
Metoda elekcji	BBWAA

Eddie Clarence Murray (ur. 24 lutego 1956) – amerykański baseballista, który występował na pozycji pierwszobazowego i jako designated hitter.

Kariera zawodnicza

Murray został wybrany w 1973 w trzeciej rundzie draftu przez Baltimore Orioles i początkowo grał w klubach farmerskich tego zespołu, między innymi w Rochester Red Wings, reprezentującym poziom Triple-A^[1][2]. W MLB zadebiutował 7 kwietnia 1977 w meczu przeciwko Texas Rangers jako DH, zaliczając uderzenie^[3]. W sezonie 1977 rozegrał 160 meczów, uzyskał średnią uderzeń 0,283, zdobył 27 home runów, zaliczył 88 RBI i został wybrany najlepszym debiutantem w American League^[3]. Rok później po raz pierwszy otrzymał powołanie do All-Star Game^[3].

Jako zawodnik Orioles dwukrotnie zajmował 2. miejsce w głosowaniu do nagrody MVP American League i trzykrotnie otrzymał Złotą Rękawicę^[3]. W 1983 zagrał we wszystkich meczach World Series, w których Orioles pokonali Philadelphia Phillies 4–1^[4]. W grudniu 1988 w ramach wymiany zawodników przeszedł do Los Angeles Dodgers^[1]. W 1990 uzyskał najlepszą średnią uderzeń w MLB (0,330), jednak w National League najlepszym uderzającym został Willie McGee ze średnią 0,335, który w drugiej części sezonu przeszedł z St. Louis Cardinals do zespołu z American League Oakland Athletics, gdzie uderzał średnio 0,274, a w całym sezonie 0,324^[5].

W listopadzie 1991 Murray jako wolny agent podpisał kontrakt z New York Mets, zaś w grudniu 1993 z Cleveland Indians^[1]. 30 czerwca 1995 w meczu przeciwko Minnesota Twins zaliczył 3000. uderzenie^[6]. Grał jeszcze w Baltimore Orioles (1996), w barwach którego zdobył 500. home runa, Anaheim Angels (1997) i Los Angeles Dodgers (1997), w którym zakończył zawodniczą karierę^[1][7].

W późniejszym okresie był między innymi trenerem pałkarzy w Cleveland Indians i Los Angeles Dodgers^[8]. W 2003 został uhonorowany członkostwem w Baseball Hall of Fame^[9].

Nagrody i wyróżnienia

Nagroda/wyróżnienie	Lata	Źródło
8× All-Star	1978, 1981, 1982, 1983, 1984, 1985, 1986, 1991	[3]
3× Gold Glove Award	1982, 1983, 1984	[3]
3× Silver Slugger Award	1983, 1984, 1990	[3]
Zwycięzca w World Series	1983	[4]
AL Rookie of the Year Award	1977	[3]
3000 hit club		[6]
500 home run club		[7]
Baseball Hall of Fame	od 2003	[9]
# 33 zastrzeżony przez Orioles	1998	[10]

Przypisy

1. Eddie Murray Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
2. Eddie Murray Minor League Stats. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
3. Eddie Murray Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
4. 1983 World Series. baseball-reference.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
5. Willie McGee, Diablo Valley. cccaasports.org. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
6. The 3,000 Hit Club - Eddie Murray. baseballhalloffame.org. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
7. 500 Home Runs Club. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
8. Eddie Murray Biography. espn.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
9. Murray, Eddie. baseballhall.org. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).
10. Retired Uniform Numbers in the American League. baseball-almanac.com. [dostęp 2013-12-31]. (ang.).