Edmundo Farolán Romero (ur. 30 grudnia 1943) – filipiński poeta, prozaik i dramaturg.
Urodził się w Manili. Jego pierwszym językiem był hiszpański, w rodzinie używano jednak regularnie również angielskiego oraz tagalskiego)[1]. Uzyskał magisterium z filozofii i nauk humanistycznych na manilskim Uniwersytecie Ateneum, następnie kształcił się w zakresie języka i literatury hiszpańskiej na kilku uniwersytetach amerykańskich (między innymi Uniwersytet Alberty) i hiszpańskich (między innymi Instituto de Cultura Hispánica w Madrycie)[2].
Jako poeta zadebiutował wydanym w 1967 tomem Lluvias Filipinas. Opublikował kilkadziesiąt pozycji książkowych, o zróżnicowanej tematyce i profilu gatunkowym, od antologii dramatu hiszpanofilipińskiego przez zbiory wierszy, powieści czy podręczniki do nauki języka hiszpańskiego.
Jeden z czołowych przedstawicieli współczesnej kultury hiszpanofilipińskiej. Założyciel (1997) i wieloletni redaktor naczelny (do 2017) internetowego półrocznika Revista Filipina[3]. Członek zwyczajny krajowej akademii języka hiszpańskiego (Academia Filipina de la Lengua Española, AFLE), członek korespondent Królewskiej Akademii Hiszpańskiej (RAE) od 1983.
Podkreśla znaczenie związków z Hiszpanią oraz Ameryką Łacińską dla narodowej tożsamości. Podejmował działania na rzecz ochrony rodzimego filipińskiego dialektu języka hiszpańskiego, uważając jego zachowanie za moralny oraz patriotyczny obowiązek Filipińczyków. Krytykował działania władz w tym zakresie, wskazując w szczególności na brak oficjalnego wsparcia dla AFLE[4].
Uhonorowany między innymi Nagrodą Zobla (1981) i III Nagrodą José Rizala (2017).