Edwin Henckel von Donnersmarck
|
|
hrabia
|
Rodzina
|
Henckel von Donnersmarck
|
Data i miejsce urodzenia
|
23 stycznia 1865 Ramułtowice
|
Data i miejsce śmierci
|
23 marca 1929 Nakło Śląskie
|
Ojciec
|
Łazarz IV Henckel von Donnersmarck
|
Matka
|
Maria von Schweinitz i Krain
|
Żona
|
Wilhelmine Marie Kinsky z Wchinitz i Tettau
|
Dzieci
|
Friedrich-Carl Graf Henckel von Donnersmarck (1905–1989), Lazarus Friedrich Carl Alois Anton Vinzenz Henckel von Donnersmarck, Theresia Maria Gabriela Margarete, Marie Alice Anna Gabriela Margarethe Henckel von Donnersmarck, Sophie Josefine Margarete Henckel von Donnersmarck
|
Edwin Henckel von Donnersmarck (ur. 23 stycznia 1865 w Ramułtowicach, zm. 23 marca 1929 w Nakle Śląskim) – niemiecki hrabia, właściciel dworu, przedsiębiorca górniczy i członek Pruskiej Izby Reprezentantów.
Pochodził ze śląskiego rodu szlacheckiego Henckel von Donnersmarck i urodził się jako syn Łazarza IV Henckel von Donnersmarck (1835–1914) i Marii von Schweinitz i Krain (1838–1914); jego dziadkiem był przemysłowiec Hugo Henckel von Donnersmarck (1811–1890).
Edwin Henckel von Donnersmarck był właścicielem dworu w Ramułtowicach. W posiadanej przez siebie Wolnej Posiadłości Beuthen jako przedsiębiorca zajmował się zrównoważonym wydobyciem węgla i rud oraz hutnictwem cynku[1].
Jako pobożny katolik był zaangażowany w Kościół katolicki na szczeblu krajowym. Był wiceprezesem Niemieckiego Stowarzyszenia Katolickiego w Akwizgranie w 1912 r. i we Frankfurcie nad Menem w 1921 r.
Od 1908 do 1918 był posłem do parlamentu państwa pruskiego z ramienia Niemieckiej Partii Centrum. W wyborach do Reichstagu w 1912 r. kandydował z Partii Centrum w okręgu wyborczym Breslau (Land)-Neumarkt. Od 1925 do 1929 pełnił funkcję prezesa Niemieckiego Związku Ludowego na rzecz Polskiego Śląska[2].
Przed 1918 rokiem Edwin Henckel von Donnersmarck był przewodniczącym Śląskiego Automobilklubu, dawnej regionalnej sekcji AvD[3]. Hrabia pracował także jako hodowca koni pełnej krwi i właściciel ekipy wyścigowej.
Edwin Henckel von Donnersmarck był związany hrabiną Wilhelmine Marie Kinsky z Wchinitz i Tettau (1869–1943) z Wilhelmine Marie. Z małżeństwa pozostawili dwóch synów oraz trzy córki:
- Friedrich-Carl Graf Henckel von Donnersmarck (1905–1989)
- Łazarz V (Maria Lazarus Friedrich Carl Alois Anton Vinzenz, (ur. 19 stycznia 1902 w Dreźnie, zm. 10 października 1991 w Lucernie)[4]. Ożenił się z Marią Franziską von Eltz[5], z którą miał syna i córkę:
- Theresia Maria Gabriela Margarete (1899),
- Marie Alice Anna Gabriela Margarethe Henckel von Donnersmarck (1897–1971)
- Sophie Josefine Margarete Henckel von Donnersmarck (1896–1972).
Opat cystersów Gregor Henckel-Donnersmarck (ur. 1943) i jego brat Leo-Ferdynand hrabia Henckel von Donnersmarck (1935-2009) są wnukami pary, podobnie jak Karl Josef hrabia Henckel von Donnersmarck (1928-2008), żonaty z księżniczką Marią-Adelajdą von Donnersmarck Luxembourg (1924–2007), córka Wielkiej Księżnej Charlotty Luksemburskiej. Reżyser filmowy Florian Henckel von Donnersmarck (ur. 1973) jest prawnukiem Edwina.
- ↑ Hans Jaeger: Unternehmer in der deutschen Politik, 1890–1918, Band 30 von Bonner historische Forschungen, Bonn, Röhrscheid Verlag, 1967, Seite 64
- ↑ Arnulf Hein u. Sebastian Rosenbaum: Zeitschrift ConFinium (Beiträge zur Oberschlesischen Geschichte), Band 1, Tarnowitz 2006, Seite 99
- ↑ Allgemeine Automobil-Zeitung, Band 15, 1914, verschiedene Stellen Schlesischer Automobilclub
- ↑ Maria Lazarus* (Lazy) Friedrich Carl Alois Anton Vinzenz Henckel von Donnersmarck. [dostęp 2025-03-10].
- ↑ Maria Lazarus* (Lazy) Friedrich Carl Alois Anton Vinzenz Henckel von Donnersmarck. [dostęp 2025-03-10].
- ↑ Maria Carl-Josef Henckel von Donnersmarck. [dostęp 2025-03-10].
- ↑ Maria Wilhelmine Henckel von Donnersmarck. [dostęp 2025-03-10].
- Niemiecki Rocznik Biograficzny, tom 11, s. 353, Deutsche Verlags-Anstalt, 1932, wyciąg z kopii cyfrowej
- Hans Friedrich von Ehrenkrook, Jürgen von Flotow, Friedrich Wilhelm Euler : Geneaological Handbook of the Counts' Houses B (Briefadel), tom I, tom 6 całej serii GHdA, CA Starke, Glücksburg/Baltic Sea 1953, s. 159–160. ISSN 0435-2408