Eivind Eckbo

Eivind Eckbo
Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1927
Sztokholm

Data i miejsce śmierci

7 maja 2017
Oslo

Przewodniczący Partii Postępu
Przynależność

Partia Postępu

Okres urzędowania

od 1 października 1974
do 18 października 1975

Poprzednik

Anders Lange

Następca

Arve Lønnum

Eivind Higford Eckbo, również Billy Eckbo i Eivind Eckbo jr. (ur. 10 sierpnia 1927, zm. 7 maja 2017) – norweski adwokat, rolnik oraz polityk.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był synem Eivinda Eckbo, który był adwokatem w sądzie najwyższym oraz Alice Higford która pochodziła z Anglii, rodzice Eivinda rozwiedli się w 1930 roku[1][2]. Dlatego zamieszkał w Kopenhadze z rodziną zastępczą, Thorvaldem Madsenem który był doktorem oraz dyrektorem w Statens Serum Institut oraz z jego żoną Emilią Misse[3]. W 1950 przejął farmę Borgja w w Telemarku od swojego ojca. Dwa lata później uzyskał tytuł magistra (norw. Jurdisk embedseksamen albo master i rettvitenskap). Dziesięć lat później założył własną kancelarię w Oslo.

Eckbo zaczynał swoją karierę polityczną w Senterpartiet w Telemarku. W 1973 startował do Storting z listy FRP z okręgu Telemark, wtedy również został pierwszym przewodniczącym partii w okręgu Telemark. Eckbo został przewodniczącym partii po śmierci Andersa Langego w 1974, do czasu znalezienia godnego zastępcy (w 1975). Eckbo był w wiceprzewodniczącym FRP w latach 1978–1980 oraz 1989–1997, prezesem zarządu partii 1976–1986, członkiem sejmiku wojewódzkiego (norw. Fylkesting,) w okręgu Telemark, oraz 2. zastępcą FRP z regionu Oslo. Eckbo był również członkiem najwyższej izby kontroli (norw. Riksrevisjonen) oraz członkiem w komitecie kontroli w Oslo.

Był reprezentantem związków zawodowych powiązanych z rolnictwem. Był szefem w firmie Eckbos Legat, która została założona przez jego ojca w 1923.

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ożenił się trzy razy, ostatni raz z Margaret Eckbo politykiem FRP[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Medlemmer av Den norske advokatforening 31. desember 1965, Oslo: Den norske advokatforening, 1966, s. 54.
  2. Eivind Luthen, Major og advokat Eivind Eckbo. Humanist, gründer og pionér, Oslo: Eckbos legater, 1988, s. 14-15.
  3. Ragnhild Hagen oraz Dag Blakkisrud, Nekrolog: Eivind Higford Eckbo [online], 2017.
  4. Trude Lorentzen, Ekstrem opprydning, Dagbladet, 2005.