Elisabetta Gardini

Elisabetta Gardini
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 czerwca 1956
Padwa

Zawód, zajęcie

polityk, aktorka, prezenterka

Multimedia w Wikimedia Commons

Elisabetta Gardini (ur. 3 czerwca 1956 w Padwie) – włoska polityk, aktorka i prezenterka, posłanka krajowa, eurodeputowana VI, VII i VIII kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej kontynuowała naukę w szkole teatralnej. Uzyskała dyplom Bottega teatrale di Firenze pod kierunkiem Vittoria Gassmana. Pracowała jako aktorka teatralna i telewizyjna[1]. Prowadziła programy w stacjach należących do koncernu RAI, zajmowała się także produkcją teatralną.

W 2004 zaangażowała się w działalność polityczną. Została rzecznikiem prasowym Forza Italia. Bez powodzenia kandydowała w wyborach do Parlamentu Europejskiego. W 2005 została radną regionu Wenecja Euganejska. Od 2006 do 2008 była posłanką do Izby Deputowanych XV kadencji[2].

W 2008 objęła mandat eurodeputowanej, w miejsce Renata Brunetty, który został powołany w skład nowego rządu. W wyborach europejskich w 2009 skutecznie ubiegała się o reelekcję z listy Ludu Wolności. Po faktycznym rozwiązaniu PdL przystąpiła do reaktywowanej w 2013 partii Forza Italia. W 2014 została wybrana na kolejną pięcioletnią europarlamentarną kadencję. W kwietniu 2019 zrezygnowała z członkostwa w FI[3], w tym samym miesiącu dołączyła do partii Bracia Włosi[4] oraz frakcji Europejskich Konserwatystów i Reformatorów[5]. W wyniku wyborów w 2022 powróciła w skład Izby Deputowanych[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Elisabetta Gardini w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2019-04-18].
  2. ↑ Elisabetta Gardini na stronie Izby Deputowanych XV kadencji. [dostęp 2019-04-18]. (wł.).
  3. ↑ Elisabetta Gardini: «Lascio Forza Italia, non mi riconosco più». ilgazzettino.it, 12 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-18]. (wł.).
  4. ↑ Europee, Meloni annuncia Elisabetta Gardini candidata nel Nord Est in liste FdI. corriere.it, 17 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-18]. (wł.).
  5. ↑ Do EKR dołączyła włoska deputowana. niezalezna.pl, 16 kwietnia 2019. [dostęp 2019-04-18].
  6. ↑ Ecco i 147 eletti alla Camera con l'uninominale. huffingtonpost.it, 26 września 2022. [dostęp 2022-09-26]. (wł.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]