Emmeline B. Wells (ur. 1828, zm. 1921) – amerykańska dziennikarka, edytorka, działaczka na rzecz praw kobiet, pisarka i poetka.
Emmeline B. Wells urodziła się 29 lutego 1828 jako Emmeline Blanche Woodward[1]. Jej rodzicami byli David i Diadama Hare Woodward z Petersham w stanie Massachusetts[1][2]. Była siódmym z dziewięciorga dzieci[1]. Jako jedyna z rodzeństwa otrzymała prywatne wykształcenie[1]. Mając 14 lat[3] zyskała dyplom nauczycielki[1]. Również w wieku 14 lat przystąpiła do Kościoła[1]. W 1843 jako piętnastoletnia dziewczyna[3] poślubiła Jamesa Harveya Harrisa[1]. Ich pierwsze dziecko zmarło[1]. Kiedy James wyjechał w poszukiwaniu pracy i nigdy nie wrócił[3], w 1845 została jedną z żon biskupa Newela K. Whitneya[1][2]. Gdy w 1850 roku Whitney zmarł[2][3], ponownie zajęła się zawodowo nauczaniem[1]. W 1852 została siódmą żoną Daniela H. Wellsa[1]. Miała jeszcze pięć córek. Dwie z nich przeżyła[1]. Zmarła 29 kwietnia 1921 w Salt Lake City[1]. Była piątym prezydentem generalnym Relief Society przy Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich[1]. Została powołana na tę funkcję w wieku 82 lat i sprawowała ją przez 11 lat[1].
W 1877 Emmeline B. Wells została redaktorką Woman’s Exponent[1]. Rozwinęła też twórczość poetycką. W 1896 wydała tomik Musings and Memories: Poems, wznowiony w 1915. W dedykacji do zbiorku napisała To my children and to their children and children's children this little volume is lovingly dedicated, hoping it may be a valued memento of maternal affection in all the years to come.