Kardynał prezbiter | |
Data i miejsce urodzenia |
30 września 1701 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
25 kwietnia 1756 |
Nuncjusz apostolski w Hiszpanii | |
Okres sprawowania |
1744–1754 |
Wyznanie | |
Kościół | |
Diakonat |
15 grudnia 1743 |
Sakra biskupia |
29 grudnia 1743 |
Kreacja kardynalska |
26 listopada 1753 |
Kościół tytularny |
Data konsekracji |
29 grudnia 1743 | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Konsekrator | |||||||||||||||
Współkonsekratorzy | |||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
Enrico Enriquez (ur. 30 września 1701 w Campi, zm. 25 kwietnia 1756 w Rawennie) – hiszpański kardynał.
Urodził się 30 września 1701 roku, jako syn Giovanniego Enriqueza i Cecilii Capece Minutolo[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał doktorat utroque iure, a następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur[1]. 15 grudnia 1743 roku przyjął święcenia diakonatu[2]. Dzień później został tytularnym arcybiskupem Nazianzus, a 29 grudnia przyjął sakrę. W latach 1744–1754 był nuncjuszem w Hiszpanii[2]. 26 listopada 1753 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Sant’Eusebio[2]. Dwa lata później został legatem w Romanii[1]. Zmarł 25 kwietnia 1756 roku w Rawennie[1].