Epeorus sylvicola | |||
(Pictet, 1865)[1][2] | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Nadrodzina | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
Epeorus sylvicola | ||
Synonimy | |||
|
Epeorus sylvicola – gatunek skrzydlatego owada z rzędu jętek (Ephemeroptera) z rodziny zmarwlocikowatych (Heptageniidae). Występuje w Alpach i innych górach Europy Środkowej i Południowej. Gatunek nieliczny.
Rozpiętość przezroczystych skrzydeł sięga 30–40 mm. Prążkowany odwłok kończą dwie cerci. Aparat gębowy uwsteczniony – imago nie odżywia się. Subimago ciemniejsze, z nie w pełni przezroczystymi skrzydłami.
Żyjące w wodzie larwy (nimfy) osiągają długość 14 mm. Ich brązowo-żółte ciało jest silnie spłaszczone, przystosowane do życia na dnie szybko płynących strumieni. Blaszki skrzelowe są nieruchome, co uzależnia oddychanie larwy od przepływu wody – w wodzie stojącej nimfa dusi się[3].
Nimfy żyją rok na dnie czystych wód płynących, bystrych niedużych rzek lub strumieni górskich, gdzie przytwierdzają się doskonale do kamieni. Larwy odżywiają się peryfitonem. Ostatnie stadium nimfy wychodzi ponad wodę i przeobraża się w subimago, a dopiero później w dojrzałe płciowo osobniki (prometabolia). Imago latają nad brzegami górskich rzek w lipcu i sierpniu.