Episcja miedzianolistna

Episcja miedzianolistna
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

jasnotowce

Rodzina

ostrojowate

Rodzaj

episcja

Gatunek

episcja miedzianolistna

Nazwa systematyczna
Episcia cupreata (Hook.) Hanst.
Linnaea 34: 340 1866[3]
Synonimy
  • Achimenes cupreata Hook
Multimedia w Wikimedia Commons

Episcja miedzianolistna[4] (Episcia cupreata (Hook.) Hanst.) – gatunek rośliny z rodziny ostrojowatych (Gesneriaceae). Pochodzi z Ameryki Południowej, z terenów państw Panama, Wenezuela, Brazylia i Kolumbia. Jest uprawiany w wielu krajach świata[5].

Morfologia i biologia

[edytuj | edytuj kod]
Pokrój
Roślina zielna o pędach płożących i korzeniących się w węzłach[4].
Liście
Pojedyncze, eliptyczne do okrągławojajowatych, osiągające do 13 cm długości i 8,5 cm szerokości, owłosione, o wyraźnej nerwacji[4]. Blaszki zwykle są wielobarwne. Od spodu czerwonawe z zielonym paskiem pośrodku, z wierzchu brązowawe i miedziane na obrzeżach oraz białoworóżowe w środku[4].
Kwiaty
O długości ok. 3 cm, złożone z 5-działkowego, zielonego kielicha i czerwonej korony w postaci długiej rurki na końcu rozszczepionej na 5 łatek. Kwiaty wyrastają stopniowo przez cały rok, najliczniej wiosną i latem[6][7].
Owoce
Torebki z licznymi nasionami[6].

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna, uprawiana jako roślina pokojowa. Jej walorami ozdobnymi są barwne liście i kwiaty. Wyhodowano wiele kultywarów różniących się deseniem i barwami liści, owłosieniem, a także barwą kwiatów[6]. Wiele z nich to mieszańce, pochodzące od Episcia cupreata i episcji rozesłanej Episcia reptans[8].

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
Wymagania
Roślina pochodzi z lasów deszczowych, wymaga więc dużo ciepła i wilgoci. Największym problemem jest zapewnienie jej wilgotnego powietrza; wymaga to stałego zamgławiania rośliny. Z tego względu najlepiej jest uprawiać ją w szklanych balonach. Nie znosi natomiast ostrego światła, najlepszy jest półcień, nie należy więc ustawiać ja przy oknie południowym, najlepiej przy oknie północnym. Optymalna temperatura to 23-25 °C, w niższej temperaturze rośnie wolno, poniżej 15 °C ginie. Jako podłoże najlepsza jest żyzna, próchniczna ziemia, do której należy dodać kawałki pokruszonego węgla drzewnego. Konieczny jest drenaż na dnie doniczki. Podłoże musi być stale wilgotne,
Pielęgnacja
Wymaga regularnego podlewania, tak, by ziemia w doniczce nie przeschła, jednak nie może ona być zalana wodą, gdyż powoduje to obumarcie rośliny. W zimie, przy centralnym ogrzewaniu należy roślinę zamgławiać, ale bez polewania liści woda, gdyż powoduje to powstawanie na nich brzydkich plam. Nawozi się wiosną i latem, co 3-4 tygodnie słabym roztworem wieloskładnikowych nawozów do roślin kwiatowych.
Rozmnażanie
Roślina jest krótkowieczna, zwykle utrzymuje się ją 2-3 lata, potem bowiem staje się nieładna. Łatwo jednak ją wcześniej rozmnożyć[8]. Tworzy wiele rozet, łatwo więc się rozmnaża, przez oddzielenie rozet od starszej, rozrośniętej rośliny. Ukorzenia się je w mieszaninie torfu z piaskiem, w ciepłym pomieszczeniu. Podczas ukorzeniania należy je przykryć szklanym słojem, by zapewnić im stałą i dużą wilgotność. Łatwo też rozmnaża się przez odkłady. Nie wskazane jest natomiast rozmnażanie z nasion; jest czasochłonne, na dokładkę zwykle siewki nie zachowują cech rośliny macierzystej[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-24] (ang.).
  3. ↑ The Plant List. [dostęp 2014-11-20].
  4. ↑ a b c d Mieczysław Czekalski, Rośliny ozdobne do dekoracji wnętrz, Poznań: Wydawnictwo Akademii Rolniczej w Poznaniu, 1996, s. 167, ISBN 83-7160-011-9.
  5. ↑ Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2011-01-17].
  6. ↑ a b c Jarosław Rak: Pielęgnowanie roślin pokojowych. Cz. II. Edward Kawecki (zdjęcia). Warszawa: MULTICO Oficyna Wyd., 1998. ISBN 83-7073-089-2.
  7. ↑ Martin Haberer: Wielki atlas roślin ogrodowych i pokojowych. Warszawa: Oficyna Wyd. Delta. ISBN 978-83-7175-623-8.
  8. ↑ a b c Świat kwiatów. Episcia. [dostęp 2014-12-07].