Ercole alla conquista di Atlantide

Ercole alla conquista di Atlantide
Gatunek

film przygodowy, fantasy

Rok produkcji

1961

Data premiery

19 sierpnia 1961

Kraj produkcji

Włochy
Francja

Język

włoski

Czas trwania

101 minut

Reżyseria

Vittorio Cottafavi

Scenariusz

Vittorio Cottafavi, Pierre Benoit, Sandro Continenza, Duccio Tessari, Nicolò Ferrari

Główne role

Reg Park, Fay Spain,
Ettore Manni

Muzyka

Armando Trovajoli, Gino Marinuzzi Jr.

Zdjęcia

Carlo Carlini

Scenografia

Franco Lolli

Kostiumy

Vittorio Rossi

Montaż

Maurizio Lucidi

Produkcja

Achille Piazzi

Wytwórnia

SpA Cinematografica
Comptoir Français du Film Production (CFFP)

Kontynuacja

Ercole al centro della terra (1961)

Reg Park i Laura Efrikian w kadrze z filmu.

Ercole alla conquista di Atlantide (tytuł międzynar. Hercules and the Conquest of Atlantis) – włosko-francuski film fabularny z 1961 roku, napisany przez Vittoria Cottafaviego, Pierre'a Benoit, Sandra Continenzę, Duccia Tessariego i Nicola Ferrariego oraz wyreżyserowany przez Cottafaviego. Opowiada historię Herkulesa, greckiego herosa, który stawia czoła bezwzględnej królowej Atlantydy, pragnącej podbić świat. W rolach przodujących wystąpili w nim mistrz świata w kulturystyce Reg Park, Fay Spain i Ettore Manni. Jeszcze w 1961 wydano kolejny film o Herkulesie z udziałem Parka: Ercole al centro della terra.

Światowa premiera filmu odbyła się we Włoszech dnia 19 sierpnia 1961[1]. Na przestrzeni 1962 roku obraz prezentowany był w kinach europejskich, a w kwietniu 1963 miał swoją premierę na terenie Stanów Zjednoczonych[1].

Opis fabuły

[edytuj | edytuj kod]

Muskularny półbóg Herkules, najsilniejszy człowiek w Grecji, wyrusza w niebezpieczną wyprawę. Po pokonaniu Proteusza, potwora, któremu składane są ofiary z ludzi, trafia do Atlantydy. Tam dowiaduje się, że królowa wyspy, Antinea, snuje plany podboju świata[2].

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Produkcja

[edytuj | edytuj kod]
„Po tym jak władzę [na włoskim rynku filmowym] przejęła Galatea Nello Santiego, po zrobieniu Herkulesa i królowej Lidii powiedziała »dość z Herkulesem«nie rozumiejąc, że dzięki Herkulesowi nie musieli pracować jeszcze dziesięć lat.”
Mario Bava[3]

Sukces Herkulesa i królowej Lidii (1959) uczynił Galatea Film jedną z czołowych włoskich wytwórni filmowych. Jednak przewodniczący Galatea Film, Lionello Santi zdecydował zrezygnować z filmów o antycznym herosie Heraklesie/Herkulesie chcąc skupić na bardziej ambitnych produkcjach. Prawa do filmów o Herkulesie sprzedane zostały SpA Cinematografica założonej przez Giovanniego Battistę Montiniego, późniejszego papieża Pawła VI[4].

Amerykański kulturysta Steve Reeves grający Herkulesa w poprzednich filmach Galatea Film był chętny do zagrania w kolejnym, jednak nowy producent – Achille Piazzi na stanowisko reżysera wybrał Vittoria Cottafaviego. Reeves chciał, by reżyserem był Pietro Francisci jak to było w przypadku Herkulesa (1958) i Herkulesa i królowej Lidii. W wyniku braku przekonania Reeves zrezygnował z roli obierając potem inne wybory aktorskie uniezależnione od warunków fizycznych[5].

Wobec tego rolę Herkulesa przejął angielski kulturysta Reg Park, po tym jak Mark Forest, inny amerykański kulturysta grający herosa w filmie La Vendetta di Ercole (1960) nie był w stanie porozumieć z Cottafavim[6].

Tytuły

[edytuj | edytuj kod]

Film znany jest pod licznymi, regionalnymi tytułami. Jego międzynarodowy tytuł brzmi Hercules and the Conquest of Atlantis, choć widzom znane są także wariacje: Hercules and the Haunted Women oraz przede wszystkim Hercules and the Captive Women[1]. W Wielkiej Brytanii nadano filmowi tytuł Hercules Conquers Atlantis[1].

Odbiór

[edytuj | edytuj kod]

Odbiór filmu przez krytyków był mieszany, lecz skłaniał się ku negatywnemu. W recenzji dla serwisu playbackstl.com Sarah Boslaugh określiła projekt jako sztampowy, pisząc, że widz odnajdzie w nim „wszystkie elementy niezbędne dla nakręcenia kina peplum: przystojnego kulturystę (Reg Park), króciutkie tuniki, durną fabułę przesyconą wymyślnymi odniesieniami mitologicznymi, wątpliwej jakości efekty specjalne, niezamierzony humor”. Rob Thomas (Capital Times) chwalił film za „głupkowatość”[7].

Wpływ na popkulturę

[edytuj | edytuj kod]

We wrześniu 1992 roku nawiązano do filmu w odcinku programu komediowego Mystery Science Theater 3000, nadawanego przez telewizję Comedy Central[8].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d "Ercole alla conquista di Atlantide (1961) − Release Info". imdb.com. (ang.) [dostęp 2016-08-02].
  2. Lucas 2007 ↓, s. 383-384.
  3. Abruzzese 1979 ↓, s. 86.
  4. Lucas 2007 ↓, s. 381.
  5. Lucas 2007 ↓, s. 381-382.
  6. Connolly 1988 ↓, s. 5-6.
  7. "HERCULES AND THE CAPTIVE WOMEN (1961)". rottentomatoes.com. (ang.) [dostęp 2016-08-02].
  8. Mystery Science Theater 3000 (1988–1999) − Hercules and the Captive Women w bazie IMDb (ang.) [dostęp 2016-08-02].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Alberto Abruzzese: La città del Cinema: Produzione e lavoro nel cinema italiano 1930-70. Rzym: Napoleone, 1979. (wł.).
  • William Connolly. Forest in the Valley of Italians. „Spaghetti Cinema”. 31, sierpień 1988. Los Angeles: William Connoly. (ang.). 
  • Howard Hughes: Cinema Italiano – The Complete Guide From Classics To Cult. Londyn/Nowy Jork: I.B.Tauris, 2011. ISBN 978-1-84885-608-0. (ang.).
  • Tim Lucas: Mario Bava: All the Colors of the Dark. Cincinatti: Video Watchdog, 2007. ISBN 0-9633756-1-X. (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]