Data i miejsce urodzenia
20 listopada 1955 Bolzano
Wzrost
178 cm
Dorobek medalowy
Erica Rossi (ur. 20 listopada 1955 w Bolzano [1] ) – włoska lekkoatletka, sprinterka , dwukrotna mistrzyni igrzysk śródziemnomorskich i dwukrotna olimpijka .
Specjalizowała się w biegu na 400 metrów . Odpadła w eliminacjach tej konkurencji oraz sztafety 4 × 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1980 w Moskwie [1] oraz w półfinale biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1981 w Grenoble[2] . Wystąpiła w zawodach pucharu świata w 1981 w Rzymie, gdzie zajęła 5. miejsce w biegu na 400 metrów i w 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów[3] . Na mistrzostwach Europy w 1982 w Atenach zajęła 6. miejsce w sztafecie 4 × 100 metrów i odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów[4] . Odpadła w ćwierćfinale biegu na 400 metrów i eliminacjach sztafety 4 × 100 metrów na mistrzostwach świata w 1983 w Helsinkach[5] .
Zdobyła złoty medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Cosetta Campana , Giuseppina Cirulli , Letizia Magenti i Rossi) oraz srebrny medal w biegu na 400 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1983 w Casablance[6] [7] . Na halowych mistrzostwach Europy w 1984 w Göteborgu zdobyła srebrny medal w biegu na 400 metrów, przegrywając jedynie z Taťáną Kocembovą z Czechosłowacji, a wyprzedzając Rosicę Stamenową z Bułgarii[8] . Zajęła 6. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów i odpadła w eliminacjach biegu na 400 metrów na igrzyskach olimpijskich w 1984 w Los Angeles [1] . Na halowych mistrzostwach Europy w 1985 w Pireusie zajęła 4. miejsce w biegu na 400 metrów[9] . Startując w reprezentacji Europy zajęła 3. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów w zawodach pucharu świata w 1985 w Canberze[10] .
Odpadła w półfinale biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1986 w Madrycie[11] . Na mistrzostwach Europy w 1986 w Stuttgarcie zajęła 5. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów i odpadła w półfinale biegu na 400 metrów[12] . Odpadła w eliminacjach sztafety 4 × 400 metrów na mistrzostwach świata w 1987 w Rzymie[13] .
Ponownie zwyciężyła w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Campana, Cirulli, Nevia Pistrino i Rossi) oraz zdobyła srebrny medal w biegu na 400 metrów na igrzyskach śródziemnomorskich w 1987 w Latakii [6] [7] . Odpadła w eliminacjach biegu na 800 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1988 w Budapeszcie[14] .
Była mistrzynią Włoch w biegu na 400 metrów w latach 1976–1985 i 1987, w biegu na 800 metrów w 1985, w sztafecie 4 × 100 metrów w 1982 i 1984 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1980, 1983, 1984 i 1987[15] [16] . W hali była mistrzynią Włoch w biegu na 200 metrów w 1982 i 1983 oraz w biegu na 400 metrów w latach 1980, 1981, 1984–1986 i 1988[17] .
Była rekordzistką Włoch w biegu na 400 metrów z czasem 52,01 s (7 września 1982 w Atenach), w sztafecie 4 × 100 metrów z czasem 43,99 s (11 września 1982 w Atenach) i pięciokrotnie w sztafecie 4 × 400 metrów do wyniku 3:30,82 (11 sierpnia 1984 w Los Angeles)[18] .
↑ a b c Erica Rossi [online], olympedia.org [dostęp 2021-11-12] (ang. ) .
↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 414 [dostęp 2021-11-12] (ang. ) .
↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF , s. 62, 86 [dostęp 2021-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang. ) .
↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 566, 568 [dostęp 2021-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang. ) .
↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics , s. 261, 365 [dostęp 2021-11-12] (ang. ) .
↑ a b Mediterranean Games [online], GBRAthletics [dostęp 2021-11-12] (ang. ) .
↑ a b Podio Internazionale dal 1908 al 2008. Donne [online], sportolimpico.it, 1 listopada 2008 [dostęp 2021-11-12] (wł. ) .
↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 424 [dostęp 2021-11-12] (ang. ) .
↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 428 [dostęp 2021-11-12] (ang. ) .
↑ 1st IAAF/VTB Bank Continental Cup IAAF Statistics Handbook Split 2010 [online], IAAF , s. 86–87 [dostęp 2021-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2012-10-26] (ang. ) .
↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 431–432 [dostęp 2021-11-12] (ang. ) .
↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 574, 577 [dostęp 2021-11-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang. ) .
↑ IAAF World Athletics Championships Doha 2019 Statistics Handbook [online], World Athletics , s. 373 [dostęp 2021-11-12] (ang. ) .
↑ European Athletics Indoor Championships – Toruń 2021 Statistics Handbook [online], European Athletics , s. 440 [dostęp 2021-11-12] (ang. ) .
↑ Italian Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-11-12] (ang. ) .
↑ Campionati "assoluti" – donne. Tutti le campionesse italiane – 1923/2020 (Aggiornamento: 1° Gennaio 2021) [online], sportolimpico.it [dostęp 2021-11-12] (wł. ) .
↑ Italian Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2021-11-12] (ang. ) .
↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012 . Zamość: 2013, s. 230, 363 i 372. ISBN 978-83-62033-30-0 . (ang. ) .
1979 : Jugosławia
1983 : Włochy (Campana , Cirulli , Magenti , Rossi )
1987 : Włochy (Campana , Cirulli , Pistrino , Rossi )
1991 : Francja (Devassoigne , Poulain , Landre , Ficher )
1993 : nie rozegrano
1997 : Włochy (Barbarino , Carbone , Cola , Spuri )
2001 : Francja (Mormand , Dorsile , Bévis , Landre )
2005 : Hiszpania (Julia , Belén , Cora , Mayte )
2009 : nie rozegrano
2013 : Włochy (Spacca , Bonfanti , Chigbolu , Bazzoni )
2018 : Włochy (Chigbolu , Folorunso , Lukudu , Grenot )
2022 : Włochy (Polinari , Troiani , Lukudu , Trevisan )
Flagi obok nazwisk oznaczają zwyciężczynię innej narodowości niż włoska, ponieważ mistrzostwa miały często charakter otwarty.
Flagi obok nazwisk oznaczają zwyciężczynię innej narodowości niż włoska, ponieważ mistrzostwa miały często charakter otwarty.