Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data i miejsce śmierci | |
Zawód, zajęcie |
prawnik,entomolog, koleopterolog |
Ernest August Hellmuth von Kiesenwetter (ur. 5 listopada 1820 w Dreźnie, zm. 18 marca 1880 tamże) – niemiecki prawnik i entomolog, specjalizujący się w koleopterologii.
Ernest August Hellmuth von Kiesenwetter urodził się 5 listopada 1820 roku w Dreźnie[1].
Podczas nauki w szkole średniej w Budziszynie zainteresował się entomologią i zaczął kolekcjonować motyle[2] . W 1840 roku rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Lipsku, równolegle rozwijając swoją pasję entomologiczną, w czym wspierali go przyrodnik Gustav Kunze (1793–1851) i entomolog Hermann Rudolf Schaum (1819–1865)[2] . Jego zainteresowania skupiły się na koleopterologii[2] . W latach 40. XIX w. zaczął publikować artykuły entomologiczne[1] – w 1842 roku w „Stettiner Entomologische Zeitung” ukazała się jego pierwsza praca poświęcona Colymbetes consputus, a potem około dwudziestu artykułów koleopterologicznych[2] .
W 1843 roku zdał prawniczy egzamin państwowy i podjął pracę w administracji publicznej[2] . Początkowo pracował w Budziszynie (1847–1851)[3], następnie w Dreźnie i później w Lipsku[2] . W 1854 roku został radcą (niem. Regierungsrat) w powiecie lipskim[2] . Od 1871 roku pracował jako tajny radca (niem. geheimer Regierungsrat) w królewskim ministerstwie ds. wewnętrznych w Dreźnie[2] .
W 1852 roku odbył podróż naukową do Grecji, w 1861 – na Monte Baldo we Włoszech, a w 1865 roku do Hiszpanii[2] . W latach 1864–1871 był członkiem i pierwszym przewodniczącym towarzystwa przyrodniczego Naturwissenschaftliche Gesellschaft „Isis“ w Budziszynie[4]. W 1866 roku został wybrany w poczet członków Niemieckiej Akademii Przyrodników Leopoldina (niem. Deutsche Akademie der Naturforscher Leopoldina)[5] . Utrzymywał kontakty z niemieckimi entomologami Carlem Augustem Dohrnem (1806–1892) i J.Ch.F. Märklem (1790–1860), korespondował z Wilhelmem Gottliebem Rosenhauerem (1813–1881), J.M.Ch. Schiødtem (1815–1884) i Ch.W.L.E. Suffrianem (1805–1876)[4]. Był członkiem Société Entomologique de France, Schweizerische Entomologische Gesellschaft i Société Linnéenne de Lyon[6].
Uznanie przyniosła mu kontynuacja dzieła Wilhelma Ferdinanda Erichsona (1809–1849) – Naturgeschichte der Insekten Deutschlands – Naturgeschichte der Insekten Deutschlands. 1. Abteilung Coleoptera[6]. Opisał tu 19 rodzin owadów: bogatkowate, goleńczykowate, podrywkowate, Cerophytidae, sprężykowate, popielichowate, wyślizgowate, Psephenidae, Eucinetidae, karmazynkowate, rozgniotkowate, świetlikowate, omomiłkowate, ślimacznikowate, Melyridae, Phloiophilidae, kistnikowate, przekraskowate i drwionkowate[7]. Był autorem ponad 80 artykułów fachowych i postrzegany był jako jeden z najwybitniejszych niemieckich koleopterologów XIX wieku[6].
Zmarł 18 marca 1880 roku w Dreźnie[1].
Wybór publikacji za Klausnitzer (2020)[8]: