Ernst Friedrich Apelt (ur. 3 marca 1812 w Reichenau (obecn. Bogatyna); zm. 27 października 1859 w swoim majątku Oppelsdorf w Oberlausitz) – niemiecki filozof i przedsiębiorca.
Syn przedsiębiorcy uczęszczał do gimnazjum w Zittau (obecnie Żytawa). Od czasów gimnazjalnych przyjaźni się z Rudolfem Hermannem Lotze (1817–1881)[1].
W 1831 roku podjął studia z filozofii i matematyki pierwotnie u Jakoba Friedrich Friesa w Jenie, a następnie w Lipsku. W Jenie uzyskał zarówno doktorat w 1835 roku, jak i habilitację w 1839, a także został mianowany w 1840 r. profesorem nadzwyczajnym, a od 1856 roku zwyczajnym.
Po śmierci ojca Apelt przejął prowadzenie kopalni węgla brunatnego Friedricha Apelta w Oppelsdorf i zbudował wytwórnie witriolu. Zbudowany przez niego ośrodek stał się zalążkiem późniejszej miejscowości uzdrowiskowej Opolno Zdrój (Bad Oppelsdorf).
Apelt był czołowym przedstawicielem starej szkoły Friesa i po jego śmierci jej głównym reprezentantem.
Główne dzieła Apelta:
Jego dziećmi z małżeństwa z Emilie von Otto (1823–1895) byli: