Ervin Lázár

Ervin Lázár
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1936
Budapeszt

Data i miejsce śmierci

22 grudnia 2006
Budapeszt

Narodowość

Węgierska

Język

Węgierski

podpis
Nagrody

Nagroda im. Attili Józsefa

Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Ervina Lázára na cmentarzu Farkasréti w Budapeszcie

Ervin Lázár (ur. 5 maja 1936 w Budapeszcie, zm. 22 grudnia 2006 tamże) – węgierski pisarz, autor książek dla dzieci.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Dzieciństwo spędził w miejscowości Alsó-Rácegrespuszta w Komitacie Tolna, Szkołę średnią ukończył w Szekszárd w 1954 roku, a studia nauczycielskie na Uniwersytecie im. Loránda Eötvösa w Budapeszcie w 1959. Od 1958 roku pracował jako dziennikarz w różnych gazetach i czasopismach, m.in. Jelenkor, Élet és Irodalom i Új Idők.

Tworzył głównie powieści i opowiadania dla dzieci, a także słuchowiska radiowe. Jego opowiadanie Szegény Dzsoni és Árnika, posłużyło jako scenariusz do filmu pod tym samym tytułem w reżyserii Andrása Sólyoma.

Żoną Ervina Lázára była Zsuzsa Vathy, również dziennikarka i pisarka.

Wyróżnienia i nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Wybrana twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • A kisfiú meg az oroszlánok (1964)
  • Csonkacsütörtök (1966)
  • Egy lapát szén Nellikének (1969)
  • Buddha szomorú (1973)
  • Biały tygrys (A fehér tigris, powieść, 1971, tłum. na j. polski Alicja Mazurkiewicz)
  • A Hétfeju Tündér (opowiadania dla dzieci, 1973)
  • Trzy pechowe brody (Berzsián és Dideki, opowiadania dla dzieci, 1979, tłum. na j. polski Alicja Mazurkiewicz, ISBN 83-87433-25-X)
  • Gyere haza, Mikkamakka (powieść dla dzieci, 1980)
  • A Masoko Köztársaság (1981)
  • Szegény Dzsoni és Árnika (opowiadanie dla dzieci, 1981)
  • A négyszögletu kerek erdo (powieść dla dzieci, 1985)
  • Bab Berci kalandjai (powieść dla dzieci, 1989)
  • A Franka cirkusz (słuchowisko radiowe, 1990)
  • A manógyár (opowiadania dla dzieci, 1994)
  • Hét szeretőm (opowiadania, 1994)
  • Csillagmajor (opowiadania, 1996)
  • Kisangyal (opowiadania, 1997)
  • Hapci király (opowiadania, 1998)
  • Lehel kürtje (opowiadania, 1999)

Źródła

[edytuj | edytuj kod]