Estuary English

Estuary English (EE, New London Voice) – odmiana wymowy języka angielskiego używana współcześnie głównie w południowo-wschodniej Anglii. Termin ten (dosłownie: „angielski ujścia rzeki”) został wprowadzony w 1984 przez brytyjskiego lingwistę Davida Rosewarne. Estuary English jest mieszaniną cech charykterystycznych dla Cockney i Received Pronunciation^[1].

Geografia i socjolingwistyka

Nazwa Estuary English wywodzi się stąd, że miejscem powstania tego dialektu jest region ujścia Tamizy. Obecnie EE można usłyszeć również w Londynie, na północ aż do Norwich i na zachód aż do Kornwalii.

EE jest szczególnie popularny wśród młodych ludzi w Anglii, ponieważ jest postrzegany jako wyrafinowany, lecz neutralny klasowo, w przeciwieństwie do RP uważanego za wymowę „elitarną”. EE można dziś usłyszeć w BBC, Izbie Gmin i wśród biznesmenów. Tradycjonaliści używający RP nazywają EE pogardliwie „Rivermouth”, uważając ten sposób mówienia za nienaturalny i prostacki^{[potrzebny przypis]}.

Fonetyka

Wśród użytkowników Estuary English istnieje zróżnicowanie fonetyczne, jako że wpływ na rozwój tej odmiany miał zarówno tradycyjny akcent londyński Cockney, jak i RP^[2]. Niemniej za cechy charakterystyczne EE uchodzą:

wokalizacja /l/ do [w] w pozycji na końcu sylaby:

„A real salesman will always feel like a fool if he fails to sell or his deal falls through.”

wymowa /r/ zbliżona akustycznie do amerykańskiej, choć zamiast retrofleksji występuje uniesienie centralnej części języka,
przejście nagłosowego [ð] w [d] (zwłaszcza w Londynie)^[3],
spółgłoska [t] zastępowana zwarciem krtaniowym w pozycji na końcu sylaby,
dyftong [e ɪ] wymawiany szerzej jako [ɛ ɪ], [ʌ ɪ] lub [æ ɪ],
przesunięcie [u]: ku przodowi, w kierunku [ʉ]:,
akcentowanie przyimków i czasowników posiłkowych.

Inne cechy

W porównaniu z tradycyjną angielszczyzną brytyjską w Estuary English występuje więcej amerykanizmów słownikowych i gramatycznych. Nie spotyka się natomiast form gramatycznych typowych dla Cockneya.

Zobacz też

Przypisy

↑ Akcenty angielskie – Cockney, Received Pronunciation, Estuary English. [dostęp 2013-01-20].
↑ Paweł Rogaliński: British Accents: Cockney, RP, Estuary English. Łódź: 2011, s. 10–11. ISBN 978-83-272-3282-3.
↑ A handbook of varieties of English: a multimedia reference tool, Edgar Werner Schneider, Bernd Kortmann.

Bibliografia

The Language Samples Project, the University of Arizona 2001

[1] Akcenty angielskie – Cockney, Received Pronunciation, Estuary English. [dostęp 2013-01-20].

[2] Paweł Rogaliński: British Accents: Cockney, RP, Estuary English. Łódź: 2011, s. 10–11. ISBN 978-83-272-3282-3.

[3] A handbook of varieties of English: a multimedia reference tool, Edgar Werner Schneider, Bernd Kortmann.

[1]

[2]

[3]