Ewa Felińska (ur. 26 grudnia1793 w majątku Uznoha, zm. 20 grudnia1859 w Wojutynie) – uczestniczka spisków niepodległościowych, zesłanka, autorka powieści obyczajowych i wspomnień z zesłania, matka Zygmunta Szczęsnego – przyszłego arcybiskupa warszawskiego.
Ewa Felińska z domu Wendorff urodziła się w średniozamożnej rodzinie ziemiańskiej w majątku Uznoha w powiecie słuckim[1], na terenie dzisiejszej Białorusi. Jej ojcem był Zygmunt Wendorff (Wierzba-Wendorf) herbu Nabram, a matką Zofia Sągajłło. Zygmunt Wendorff należał do palestrynowogródzkiej. W 1811 osiemnastoletnia Ewa Wendorff poślubiła Gerarda Felińskiego, właścicielu dóbr Wojutyn na Wołyniu, brata Alojzego Felińskiego. Ewa Felińska była matką sześciorga dzieci, m.in. Zygmunta, przyszłego arcybiskupa metropolity warszawskiego. Po śmierci męża w 1833 Ewa Felińska przeniosła się z dziećmi do Krzemieńca, gdzie związała się ze Stowarzyszeniem Ludu PolskiegoSzymona Konarskiego. Została osobą odpowiedzialną za prowadzenie korespondencji francuskiej Stowarzyszenia. W wyniku rozbicia siatki konspiracyjnej w 1839 Ewa Felińska została aresztowana i wyrokiem sądu zesłana na Syberię do Berezowa nad rzeką Ob[2]. W Berezowie przebywała w latach 1839–1841, następnie przeniesiono ją do Saratowa nad Wołgą[2], w którym przebywała do 1844 roku. Zesłanie opisała we wspomnieniach.
Była autorką haseł do 28 tomowej Encyklopedii Powszechnej Orgelbranda z lat 1859-1868. Jej nazwisko wymienione jest w I tomie z 1859 roku na liście twórców zawartości tej encyklopedii[3].