Ewa Kuryluk

Ewa Kuryluk
Ilustracja
Ewa Kuryluk
Warszawa, 13 października 2009 r.
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1946
Kraków

Narodowość

Polska

Dziedzina sztuki

literatura, malarstwo, grafika

Ważne dzieła
  • „Wiedeńska apokalipsa. Eseje o kulturze austriackiej XX wieku”
  • „Podróż do granic sztuki”
  • „Weronika i jej chusta”
  • „Wiek 21.”
  • „Grand Hotel Oriental”
  • „Art mon amour. Szkice o sztuce”
  • „Kangór z kamerą / Kangaroo with the camera. Autofotografia/Autofotography 1959-2009”
  • „Frascati”
Odznaczenia
Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Obraz Obrysowuję cień (1978)

Ewa Kuryluk (ur. 5 maja 1946 w Krakowie) – polska historyczka sztuki, malarka i poetka.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Córka polityka i dyplomaty Karola Kuryluka (1910–1967) i Marii (Miriam) de domo Kohany, primo voto Gleich (1917–2001), siostra Piotra Kuryluka (1950–2004). Po objęciu przez jej ojca polskiej placówki dyplomatycznej w Austrii, uczyła się we wiedeńskim gimnazjum. W latach 1964–1970 studiowała już w Polsce, na warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Uczestniczyła w ruchu „O poprawę”, współtworzyła grupę „Śmietanka”. Założyła fundację „Amici di Tworki”, współpracowała z Amnesty International. W 1981 przeprowadziła się do Nowego Jorku. W 1982 współtworzyła w USA kwartalnik „Zeszyty Literackie”, który rok później znalazł swą siedzibę w Paryżu (jest do dziś członkinią redakcji).

Jej książka Goldi. Apoteoza zwierzaczkowatości w 2005 została zakwalifikowana do finału Nagrody Literackiej Nike[1]. W 2009 powstał francuski film dokumentalny o artystce pt. Vera Icon, Ewa Kuryluk (reż. Cederic Schiltz; francuska premiera odbyła się 29 czerwca 2009 w Paryżu, polska – 21 października 2009 w Warszawie). W 2010 nominowana do Nagrody Literackiej Nike za Frascati[2]. W 2020 nominowana do Nagrody Literackiej Nike oraz Nagrody Literackiej m.st. Warszawy za powieść Feluni[3][4].

W 2012 r. została odznaczona Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”[5].

Mieszka w Paryżu i Warszawie.

Ewa Kuryluk w rozmowie z Władysławem Bartoszewskim – Warszawa, 10 października 2006

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Wiedeńska apokalipsa. Eseje o sztuce i literaturze wiedeńskiej około 1900 (Wydawnictwo Literackie 1974; wydanie 2. zmienione pt. Wiedeńska apokalipsa. Eseje o kulturze austriackiej XX wieku, W.A.B. 1999, ISBN 83-87021-95-4.
  • Salome albo o rozkoszy. O grotesce w twórczości Aubreya Beardsleya (Wydawnictwo Literackie 1976)
  • Hiperrealizm – Nowy Realizm (eseje o sztuce; Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1979, 1983, ISBN 83-22-1006-4-7)
  • Kontur. Wiersze z lat 1972–1975 (Wydawnictwo Literackie 1979, ISBN 83-08-0012-6-2)
  • Podróż do granic sztuki. Eseje z lat 1975–1979 (Wydawnictwo Literackie 1982, ISBN 83-08-0085-0-X; wydanie zmienione i rozszerzone pt. Podróż do granic sztuki. Eseje z lat 1975–1979 i eseje z lat późniejszych na ten sam temat, Twój Styl 2005, ISBN 83-71-6353-8-9)
  • Pani Anima. Wiersze z lat 1975–1979 (Wydawnictwo Literackie 1984, ISBN 83-08-0119-5-0)
  • Salome and Judas in the cave of sex. The grotesque: origins, iconography, techniques (Northwestern University Press 1987)
  • Veronica and her cloth: history, symbolism, and structure of a „true” image (B. Blackwell, Oxford – Cambridge 1991, ISBN 0-631-17813-9; Przekład polski: Weronika i jej chusta. Historia, symbolizm i struktura „prawdziwego obrazu”, Wydawnictwo Literackie 1998, ISBN 83-08-0281-6-0; Przekład włoski: Roma 1993; Przekład portugalski: São Paulo 1994)
  • Century 21. (powieść; Dalkey Archive Press 1992, 1993; Przekład polski pt. Wiek 21., przeł. Michał Kłobukowski, Marabut 1995, ISBN 83-85-8932-0-2; wydanie 2 rozszerzone pt. Wiek 21. Trio dla ukrytych, Twój Styl 2005, ISBN 83-71-6344-9-8)
  • Grand Hotel Oriental (powieść; W.A.B. 1997, ISBN 83-87-0211-8-0; autorka sama przełożyła wersję angielskojęzyczną na polski)
  • Encyklopedioerotyk (powieść; Sic! 2001, ISBN 83-86-0569-9-1)
  • Art mon amour. Szkice o sztuce (Sic! 2002, ISBN 83-88-8071-4-5)
  • Ludzie z powietrza. Retrospektywa 1959-2002: instalacje, fotografie, rysunki, obrazy (katalog wystawy; Artemis Galeria Sztuki 2002, ISBN 83-88-0211-6-8)
  • Goldi. Apoteoza zwierzaczkowatości (powieść; Twój Styl 2004 ISBN 83-71-6352-0-6)
  • Droga do Koryntu od dziś do 1959 r. / On the way to Corinth tracing my art to 1959 (szkice o sztuce; Twój Styl 2006, ISBN 83-7163-509-5)
  • Frascati (proza autobiograficzna; Wydawnictwo Literackie 2009, ISBN 978-83-08-04377-6)
  • Kangór z kamerą / Kangaroo with the camera. Autofotografia/Autofotography 1959-2009 (katalog fotografii i esejów; komentarze Ewy Kuryluk; eseje: Małgorzata Baranowska, Zofia Gebhard, Agata Jakubowska, Agnieszka Taborska; Dorota Monkiewicz rozmawia z artystką; Artemis Galeria Sztuki – Art+on Galeria Sztuki Współczesnej Domu Aukcyjnego Rempex – Wydawnictwo Literackie 2009, ISBN 978-83-88021-23-7)
  • Feluni. Apoteoza enigmy Wydawnictwo Literackie 2019, ISBN 978-8308-06872-4.

Przekład

[edytuj | edytuj kod]
  • Frederick J. Dockstader: Sztuka Ameryki (t. II pt. Twórczość Indian z Ameryki Środkowej i Antyli, t. III pt. Twórczość Indian południowoamerykańskich; Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe 1976, 1977)

Inne prace redakcyjne

[edytuj | edytuj kod]
  • Ogród poznania. Wystawa czerwiec-lipiec 1981, Galeria MDM (przedmowa; katalog wystawy; red. Anna Goliszewska; Stołeczne Biuro Wystaw Artystycznych 1981)

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Nike 2005. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-06].
  2. ↑ Nagroda Nike 2010. nike.org.pl. [dostęp 2015-07-19].
  3. ↑ Justyna Sobolewska, Literackie nominacje do Nike i Gdyni. Czego zabrakło? [online], www.polityka.pl, 26 maja 2020 [dostęp 2020-05-26] (pol.).
  4. ↑ Wiadomości – Nominacje do Nagrody Literackiej m.st. Warszawy – Kulturalna Warszawa [online], Kultruralna Warszawa [dostęp 2020-06-02] [zarchiwizowane z adresu 2020-09-21] (pol.).
  5. ↑ Medal Zasłużony Kulturze – Gloria Artis. www.gov.pl. [dostęp 2020-06-21].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Laureaci Nagrody Literackiej im. Juliana Tuwima