Falkarinol
| |||||||||
| |||||||||
| Ogólne informacje | |||||||||
| Wzór sumaryczny |
C17H24O | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Masa molowa |
244,37 g/mol | ||||||||
| Identyfikacja | |||||||||
| Numer CAS |
21852-80-2 | ||||||||
| PubChem | |||||||||
| |||||||||
| |||||||||
| Podobne związki | |||||||||
| Podobne związki | |||||||||
Falkarinol – organiczny związek chemiczny z grupy alkoholi. Zawiera sprzężone ugrupowanie diynowe (dwa sąsiadujące wiązania potrójne) oraz drugorzędową grupę hydroksylową (budowa falkarinolu została potwierdzona w 1982 roku[1]). Występuje między innymi w żeń-szeniu właściwym i pięciolistnym, bluszczu pospolitym, marchwi i selerze korzeniowym[1][2].
Znajduje zastosowanie w fitoterapii. Badania na szczurach przeprowadzone przez naukowców z Uniwersytetu w Newcastle we współpracy z naukowcami duńskimi wskazały, że falkarinol może redukować ryzyko rozwoju raka[3]. W większych stężeniach (np. w bluszczu) może wywoływać reakcje alergiczne (kontaktowe zapalenie skóry)[4].
Wraz z falkarindiolem został umieszczony przez National Cancer Institute w Stanach Zjednoczonych na liście naturalnych związków o działaniu przeciwnowotworowym[2].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b S.G. Yates, R.E. England. Isolation and analysis of carrot constituents: myristicin, falcarinol, and falcarindiol. „Journal of Acricultural and Food Chemistry”. 30 (2), s. 317–320, 1982. DOI: 10.1021/jf00110a025.
- ↑ a b
E. Jabłońska-Ryś. Porównanie zawartości poliacetylenów w 18 odmianach selera korzeniowego. „Żywność. Nauka. Technologia. Jakość”. 5 (54), s. 137–143, 2007.
- ↑ M. Kobæk-Larsen, L.P. Christensen, W. Vach, J. Ritskes-Hoitinga i inni. Inhibitory Effects of Feeding with Carrots or (–)-Falcarinol on Development of Azoxymethane-Induced Preneoplastic Lesions in the Rat Colon. „Journal of Acricultural and Food Chemistry”. 53 (5), s. 1823–1827, 2005. DOI: 10.1021/jf048519s.
- ↑ S. Machado, E. Silva, A. Massa. Occupational allergic contact dermatitis from falcarinol. „Contact Dermatitis”. 47 (2), s. 109–125, 2002. DOI: 10.1034/j.1600-0536.2002.470210_5.x.
