Witraż przedstawiający biskupa Faro w rozmowie z św. Fiakrem | |
Data śmierci | |
---|---|
Czczony przez | |
Wspomnienie |
Święty Faro albo Burgundofaro z Meaux (zm. 675) – frankoński święty katolicki i prawosławny. Biskup Meaux w latach 625-637[1].
Był synem hrabiego Agnerica, dworzanina króla Teodeberta II. Pochodził z religijnej rodziny. Wśród jego rodzeństwa byli późniejszy św. Waldebert (mnich z Luxeuil), św. Burgundofara (założycielka i pierwsza przełożona opactwa w Faremoutiers) oraz św. Chagnoald (biskup Laon).
Faro spędził młodość na dworze króla Teodoberta II, służył też jego następcy Teuderykowi, a następnie Chlotarowi II. Swoje wpływy i pozycję wykorzystywał by pomagać potrzebującym oraz wstawiać się za skazanymi[1].
Pod wpływem siostry Burgundofary (późniejszej świętej) zdecydował się służyć Bogu. Za obopólną zgodą rozstał się ze swoją żoną Blidechildą, która także pragnęła poświecić się modlitwie, i wstąpił do zakonu benedyktynów w Meaux. Z czasem został biskupem w Meaux. Funkcję tę pełnił w latach 625-637.
Jako biskup zbudował klasztor w Estrouanne, w pobliżu portu w kanale angielskim z Wissant. Ofiarował też pustelnikowi Fiakrowi (późniejszemu świętemu) miejsce w Breuil, w regionie Brie, gdzie Fiakier założył oratorium ku czci Najświętszej Marii Panny, hospicjum[1].