Fayga Ostrower (1956) | |
Imię i nazwisko |
Fayga Perla Ostrower |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
Narodowość | |
Język | |
Alma Mater |
Fundação Getúlio Vargas, Rio de Janeiro |
Dziedzina sztuki |
malarstwo, rysunek, drzeworyt |
Odznaczenia | |
Strona internetowa |
Fayga Perla Ostrower (ur. 14 września 1920 w Łodzi, zm. 13 września 2001 w Rio de Janeiro) – brazylijska malarka, rytowniczka, projektantka i ilustratorka pochodzenia polskiego.
Urodziła się w rodzinie polskich Żydów jako Fajga Perla Krakowska, w 1921 razem z rodziną przeniosła się do Elberfeld, a następnie do Barmen w Niemczech. Tam Fayga ukończyła szkołę podstawową, w związku z narastaniem w Niemczech nastrojów antyżydowskich rodzina początkowo przeprowadziła się do Belgii, a następnie w 1934 do Brazylii. Zamieszkali w Nilópolis, następnie studiowała malarstwo i grafikę w Fundação Getúlio Vargas, równocześnie pracowała jako sekretarka w Stowarzyszeniu Sztuk Pięknych. Do jej wykładowców należeli m.in. drzeworytnik Axl Leskoschek, grafik Tomás Santa Rosa, malarka Anna Levy i grawer Carlos Oswald. Studia ukończyła w 1947, od 1951 jej prace uczestniczyły w krajowych i międzynarodowych wystawach sztuki. W 1951 otrzymała nagrodę na Biennale w São Paulo, w 1958 na Biennale w Wenecji, w 1960 w Meksyku, w 1962 ponownie w Wenecji i w 1967 w São Paulo. Od 1954 do 1970 wykładała kompozycję i analizę krytyczną w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Rio de Janeiro. W 1955 otrzymała stypendium z programu Fulbrighta i przez rok przebywała w Nowym Jorku doskonaląc sztukę grawerowania pod kierunkiem Stanleya Williama Haytera. Na początku lat 60. wykładała w londyńskiej Slade School of Fine Arts, a w 1964 w Spelman College w Atlancie. Następnie zajmowała stanowiska w ramach studiów podyplomowych na różnych brazylijskich uniwersytetach. Następnie zajęła się opracowywaniem merytorycznej strony kursów plastycznych dla pracowników oświaty i domów kultury, a także prowadziła wykłady w różnych instytucjach kultury[1][2].
Zmarła w 2001, rok później w Rio de Janeiro powstał instytut jej imienia, którego celem jest upamiętnienie artystki, zachowanie pamiątek i dokumentów po niej, wspieranie kreatywności młodych twórców, upowszechnianie ich sztuki i pomoc podczas studiów interdyscyplinarnych[3].
W 1941 poślubiła niemieckiego działacza marksistowskiego Heinza Ostrowera, oboje naturalizowali się w 1951, mieli syna Carla Roberta (ur. 1949) i córkę Annę Leonor (ur. 1952).