Fedele Fenaroli

Fedele Fenaroli
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

25 kwietnia 1730
Lanciano

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

1 stycznia 1818
Neapol

Gatunki

muzyka poważna, muzyka klasycyzmu

Zawód

kompozytor

Multimedia w Wikimedia Commons

Fedele Fenaroli (ur. 25 kwietnia 1730 w Lanciano, zm. 1 stycznia 1818 w Neapolu[1][2]) – włoski kompozytor.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Muzyki uczył się początkowo u swojego ojca, organisty w bazylice Santa Maria del Ponte w Lanciano[1][2]. Następnie studiował w Conservatorio di Santa Maria di Loreto w Neapolu u Francesca Durante, Pietra Antonia Gallo(inne języki) i Leonarda Leo[1][2]. W 1762 roku został drugim, a w 1777 roku pierwszym kapelmistrzem tegoż konserwatorium[1][2]. Od 1807 roku wykładał kontrapunkt w nowo utworzonym Conservatorio San Pietro a Majella[2]. Do jego uczniów należeli Domenico Cimarosa, Saverio Mercadante, Michele Carafa i Nicola Antonio Zingarelli[1][2].

Pisał głównie utwory religijne, był też autorem oper I due sediarii (wyst. Neapol 1759, zaginiona) i La distaffa degli Amaleciti (wyst. Chieti 1780)[1][2]. Napisał prace Regole musicali per i principianti di cembalo nel sonar coi numeri (Neapol 1775), Partimento ossia Basso numerato (Rzym 1800) i Studio del contrappunto (Rzym 1800)[2].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c d e f Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 3. Część biograficzna efg. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1987, s. 89–90. ISBN 83-224-0344-5.
  2. ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1087. ISBN 0-02-865527-3.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]