Felice Rospigliosi

Felice Rospigliosi
	Kardynał diakon
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	19 lutego 1639 ; Pistoia
Data i miejsce śmierci	9 maja 1688 ; Rzym
	Archiprezbiter bazyliki Matki Bożej Większej
Okres sprawowania	1684–9 maja 1688
Wyznanie	Rzymskokatolickie
Kreacja kardynalska	16 stycznia 1673; Klemens X
Kościół tytularny	S. Maria in Portico (27 lutego 1673); S. Angelo in Pescheria (17 lipca 1673); S. Eustachio (12 stycznia 1682); Santa Maria in Cosmedin (1 października 1685); S. Agata in Suburra (30 września 1686)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Felice Rospigliosi (ur. 19 lutego 1639 w Pistoi, zm. 9 maja 1688 w Rzymie)^[3] – włoski kardynał. Był bratankiem papieża Klemensa IX (1667–1669) oraz młodszym bratem mianowanego w grudniu 1667 kardynała Giacomo Rospigliosiego (1628–1684)^[2]^[3].

Życiorys

Felice uzyskał nominację dopiero od następcy swego wuja na tronie papieskim, Klemensa X (1670–1676) na konsystorzu 16 stycznia 1673. Nominacja ta miała charakter gestu rendere il cappello; ponieważ Klemens X (Emilio Altieri) otrzymał kapelusz kardynalski od Klemensa IX, w dowód wdzięczności powołał do Świętego Kolegium jednego z jego krewnych. Jednocześnie Felice uzyskał dyspensę od przeszkód kanonicznych, tj. nieposiadania jakichkolwiek święceń oraz przynależności jego starszego brata do grona kardynałów^[1]^[2]^[3].

Jako kardynał Felice Rospigliosi był członkiem siedmiu kongregacji kardynalskich^[4]:

Kongregacji ds. Soboru Trydenckiego (od 1674),
Kongregacji Konsystorialnej (od 1676),
Kongregacji ds. Kościelnych Immunitetów (od 1676),
Kongregacji ds. Odpustów i Świętych Relikwii (od 1676),
Kongregacji ds. Egzaminowania Biskupów (od 1679),
Kongregacji ds. Stanu Zakonnego (od 1682),
Kongregacji ds. Wizytacji Apostolskich (od 1682).

Uczestniczył w konklawe 1676^[5]^[2]. Po śmierci brata w 1684 został jego następcą na stanowisku archiprezbitera bazyliki Matki Bożej Większej (S. Maria Maggiore)^[3]^[1]^[2]. Był także protektorem chóru Kaplicy Sykstyńskiej (od 17 czerwca 1678)^[1] oraz zakonu kapucynów (od 1684)^[3].

Zmarł w wieku 49 lat w Palazzo Mazzarini w Rzymie. Jego pogrzeb odbył się 11 maja 1688 w bazylice Matki Bożej Większej^[3]^[1]^[2].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Remigius Ritzler: Hierarchia Catholica. T. V. Münster: 1952, s. 8. (łac.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Salvador Miranda: The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-06-09]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Mario Guarnacci: Vitae et res gestae Pontificum Romanorum et S.R.E. Cardinalium. Rzym: 1751, s. kol. 45-48.
↑ Christoph Weber: Die ältesten päpstlichen Staatshandbücher: Elenchus congregationum, tribunalium et Collegiorum urbis 1629-1714. Rzym - Fryburg Bryzgowijski - Wiedeń: Herder, 1991, s. 147. ISBN 978-3451216534.
↑ Remigius Ritzler: Hierarchia Catholica. T. V. Münster: 1952, s. 10. (łac.).

[HC8-1] Remigius Ritzler: Hierarchia Catholica. T. V. Münster: 1952, s. 8. (łac.).

[FIU-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Salvador Miranda: The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2013-06-09]. (ang.).

[Guarnacci-3] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Mario Guarnacci: Vitae et res gestae Pontificum Romanorum et S.R.E. Cardinalium. Rzym: 1751, s. kol. 45-48.

[Weber-4] Christoph Weber: Die ältesten päpstlichen Staatshandbücher: Elenchus congregationum, tribunalium et Collegiorum urbis 1629-1714. Rzym - Fryburg Bryzgowijski - Wiedeń: Herder, 1991, s. 147. ISBN 978-3451216534.

[HC10-5] Remigius Ritzler: Hierarchia Catholica. T. V. Münster: 1952, s. 10. (łac.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]