Firat Arslan

Firat Arslan
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

28 września 1970
Friedberg

Obywatelstwo

Niemcy

Styl walki

leworęczny

Kategoria wagowa

junior ciężka

Bilans walk zawodowych[a]
Liczba walk

65

Zwycięstwa

53

Przez nokauty

38

Przez decyzje

15

Porażki

9

Remisy

3

  1. ↑ Bilans walk aktualny na 7 stycznia 2023.

Firat Arslan (ur. 28 września 1970 we Friedbergu) – niemiecki bokser pochodzenia tureckiego, były zawodowy mistrz świata organizacji WBA w kategorii junior ciężkiej (do 200 funtów).

Kariera zawodowa

[edytuj | edytuj kod]

Pierwszy zawodowy pojedynek stoczył w styczniu 1997. Po wygraniu pierwszych 13 walk poniósł dwie porażki na punkty z Collice Mutizwą i Rudigerem Mayem. W sierpniu 2003 zremisował z niepokonanym Wadimem Tokariewem. Arslan doznał pęknięcia górnej szczęki w czwartej i dolnej szczęki w ostatniej, dwunastej rundzie[1]. W następnym pojedynku, cztery miesiące później, doznał trzeciej porażki (z Czechem Lubosem Sudą).

28 października 2006 w pojedynku eliminacyjnym WBA wygrał przez techniczny nokaut w piątej rundzie z Rosjaninem Grigorijem Drozdem[2] i został oficjalnym pretendentem do walki o pas mistrzowski tej organizacji. 16 czerwca 2007 wywalczył tytuł tymczasowego mistrza świata WBA, pokonując niejednogłośną decyzją na punkty kolejnego Rosjanina, Walerego Brudowa[3]. 24 listopada pokonał jednogłośną decyzją na punkty Virgila Hilla, odbierając mu pas mistrzowski i stał się ostatecznie regularnym mistrzem świata organizacji WBA[4].

W pierwszej obronie mistrzowskiego pasa, 3 maja 2008, Arslan pokonał zdecydowanie na punkty Amerykanina Darnella Wilsona[5]. 27 września tego samego roku stracił swój tytuł, przegrywając przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie z pięściarzem z Panamy, Guillermo Jonesem. Arslan nie był liczony, a walka została przerwana przez sędziego z powodu bardzo mocnych rozcięć skóry na twarzy Niemca[6]. 15 lipca 2011 wywalczył pas IBF International pokonując przez techniczny nokaut w piątej rundzie Lubosa Sudę skutecznie rewanżując się za porażkę sprzed ośmiu lat[7]

3 listopada 2012, Arslan zmierzył się z Marco Huckiem, a stawką tego pojedynku był tytuł mistrza świata organizacji WBO w wadze junior ciężkiej, należący do Hucka. Mimo iż Arslan posiadał zdecydowaną przewagę i dominował w ringu, przegrał jednogłośnie na punkty. Decyzja ta została przyjęta przez publiczność gwizdami[8].

16 sierpnia 2014 w Erfurcie, reprezentant Niemiec zmierzył się z mistrzem świata federacji IBF Yoanem Pablo Hernandezem. Przegrał niejednogłośnie na punkty. Sędziowie punktowali 113:115, 115:113 i 116:113 dla Kubańczyka[9].

6 marca 2021 w Goppingen znokautował w trzeciej rundzie 43 letniego Wenezuelczyka Gusmyra Perdomo (26-10, 17 KO)[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Boxing Encyclopedia. (ang.).
  2. ↑ Sasha punishes Devil!. Fightnews.com. (ang.).
  3. ↑ Erdei punishes Blades; Arslan dethrones Brudov!opublikowany=East Side Boxing. (ang.).
  4. ↑ Craig Mastendri: Zsolt Erdei, Controls Tito Mendoza, Despite A Split Decision! Firat Arslan, Imposes His Will On Hill, In A Unanimous Fashion!. East Side Boxing. (ang.).
  5. ↑ Arslan dominates Wilson!. Fightnews.com. (ang.).
  6. ↑ Per Ake Persson: Jones TKOs Arslan, Gomez Beats Virchis!. EastSideBoxing.com. [dostęp 2008-10-10]. (ang.).
  7. ↑ Arslan znokautował Sudę. ringpolska.pl. (pol.).
  8. ↑ Huck dostał lanie, ale wygrał. gwizdek24.se.pl. [dostęp 2013-03-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-11-04)]. (pol.).
  9. ↑ Firat Arslan był bliski sensacji, ale Yoan Pablo Hernandez obronił pas IBF. sportowefakty.pl. [dostęp 2015-01-03]. (pol.).
  10. ↑ 50 lat na karku i wciąż w akcji: Firat Arslan nakautuje [online], www.bokser.org [dostęp 2021-03-07].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]