Młode flebodium z widocznym kłączem o złotej barwie
Flebodium złociste, paproć złocista (Phlebodium aureum) – gatunekpaproci należący do rodziny paprotkowatych (Polypodiaceae). Występuje w Ameryce od Florydy i południowej Georgii na północy, poprzez Karaiby po północną i wschodnią część Ameryki Południowej, sięgając do Paragwaju na południu[3]. Jako gatunek inwazyjny występuje na Hawajach[5]. Jako jedyny z gatunków tego rodzaju ma zasięg wykraczający poza Amerykę Południową. Nazwa gatunkowa pochodzi według różnych źródeł, albo od złocistych zarodni[6], albo od takiego samego koloru łusek okrywających kłącze.
Długoogonkowe, blaszka liściowa pojedynczo pierzasta, silnie powcinana, o zmiennym ubarwieniu od jasnozielonego po morskie. Liście osiągają długość od 30 do 140 (150) cm. Na spodzie wykształcają się kupki jasnożółtych zarodni[6][7].
Gatunek bardzo zmienny[6]. Wyróżnia się w niektórych opracowaniach dwie odmiany (czasem podnoszone do rangi podgatunku lub odrębnych gatunków): Phlebodium aureum var. aureum oraz P. aureum var. areolatum (Humboldt & Bonpland ex Willdenow) Farwell. Ten drugi takson uznawany bywa za odrębny gatunek Phlebodium pseudoaureum (Cavanilles) Lellinger i uważany jest za jeden z gatunków rodzicielskich taksonu typowego. Flebodium złociste jest bowiem utrwalonym w wyniku allopoliploidyzacjimieszańcem między P. pseudoaureum i P. decumanum (Willdenow) J. Smith[7].
Wyróżnia się odmianę uprawną 'Mandaianum' o listkach falistych i gęsto powcinanych[8].
Występuje w tropikalnych i subtropikalnych lasach zarówno jako epifit jak i roślina naziemna. Występuje w zróżnicowanych mikroklimatach od bagiennych po lasy suche, gdzie jednak jest rośliną sezonową, a jej liście na czas suszy zamierają. W odróżnieniu od większości paproci potrzebuje sporo światła.
W ziołolecznictwie: stosowane w medycynie ludowej Indian na wiele schorzeń począwszy od astmy po choroby serca. Kłącze stosowano miejscowo w leczeniu łuszczycy[4]. Okazało się skuteczne jako immunomodulator (wybiórczo moduluje nadczynność komórek układu odpornościowego), lek neuroprotekcyjny (chroni komórki mózgu), tłumiący kaszel, działa również przeciwzapalne[9][10][11][12].
Roślina uprawiana jako ozdobna w doniczkach i pojemnikach, w tym zalecana jako doskonale nadająca się do pojemników wiszących[13]. Ceniona za ozdobne liście o ciekawym kolorze i kształcie.
Roślina preferuje stanowiska dobrze oświetlone, w półcieniu – nie znosi bezpośredniego słońca. Wymaga wysokich temperatur latem, zimą ze spadkami do 14-16 °C, toleruje minimalną temperaturę w wysokości ok. 12 °C. Podłoże powinno być zawsze lekko wilgotne. Podobnie najlepiej rośnie przy dużej wilgotności powietrza. Dobrze rośnie w zwykłej ziemi kompostowej, nawożonej co dwa tygodnie w okresie wegetacji. Wymaga przesadzania co roku, ponieważ w dobrych warunkach silnie się rozrasta[6]. Wskazane jest usuwanie więdnących liści[8].
↑Michael A.M.A.RuggieroMichael A.M.A. i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-02-28](ang.).
↑The Pteridophyte Phylogeny Group. A community-derived classification for extant lycophytes and ferns. „Journal of Systematics and Evolution”. 54 (6), s. 563–603, 2016. DOI: 10.1111/jse.12229.
↑ abChristopher Brickell: Wielka Encyklopedia Roślin. Warszawa: Muza S.A., 1993. ISBN 83-7079-157-3. Brak numerów stron w książce
↑Gonzalez S., Alonso-Lebrero J.L., Del Rio R., Jaen P.. Polypodium leucotomos extract: a nutraceutical with photoprotective properties. „Drugs Today”. 43, 7, s. 475–485, 2007. DOI: 10.1358/dot.2007.43.7.1062667. PMID: 17728848.
↑Middelkamp-Hup M.A., Pathak M.A., Parrado C., et al.. Oral Polypodium leucotomos extract decreases ultraviolet-induced damage of human skin. „J. Am. Acad. Dermatol.”. 51, 6, s. 910–918, 2004. DOI: 10.1016/j.jaad.2004.06.027. PMID: 15583582.
↑Siscovick J.R., Zapolanski T., Magro C., et al.. Polypodium leucotomos inhibits ultraviolet B radiation-induced immunosuppression. „Photodermatol Photoimmunol Photomed”. 24, 3, s. 134–41, 2008. DOI: 10.1111/j.1600-0781.2008.00352.x. PMID: 18477132.
↑Mulero M., Rodríguez-Yanes E., Nogués M.R., et al.. Polypodium leucotomos extract inhibits glutathione oxidation and prevents Langerhans cell depletion induced by UVB/UVA radiation in a hairless rat model. „Exp. Dermatol.”. 17, 8, s. 653–658, 2008. DOI: 10.1111/j.1600-0625.2007.00684.x. PMID: 18312382.
↑GeoffreyG.BurnieGeoffreyG. i inni, Botanica. Ilustrowana, w alfabetycznym układzie, opisuje ponad 10 000 roślin ogrodowych, Niemcy: Könemann, Tandem Verlag GmbH, 2005, ISBN 3-8331-1916-0, OCLC271991134.