Floks Douglasa

Floks Douglasa
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

astropodobne

Rząd

wrzosowce

Rodzina

wielosiłowate

Rodzaj

floks

Gatunek

floks Douglasa

Nazwa systematyczna
Phlox douglasii Hook.
Fl. bor.-amer. 2:73. 1837
Synonimy
  • Phlox rigida Benth.
Multimedia w Wikimedia Commons
Kwiaty
Rabata z floksem Douglasa

Floks Douglasa (Phlox douglasii), nazywany także płomykiem Douglasa – gatunek rośliny z rodziny wielosiłowatych (Polemoniaceae). Pochodzi z zachodniej części Ameryki Północnej (stany: Oregon, Waszyngton i Kalifornia[3]). W Polsce jest uprawiany jako roślina ozdobna (rzadko).

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Roślina zimozielona, bylina tworząca zwarte kępy (roślina poduszkowa) o wysokości do 15 cm. Poduszki te składają się z licznych, krótkich pędów pokrytych wąskimi, sztywnymi, ciemnozielonymi liśćmi o długości do 1,5 cm. Kwiaty promieniste, karminowoczerwone (u typowej formy), o szerokich płatkach, wyrastające na szczycie pędów. Działki kielicha silnie owłosione. Występuje w 2 podgatunkach: P. douglasii subsp. douglasii i P. douglasii subsp. rigida[3].

Odmiany (wybór)

[edytuj | edytuj kod]
  • 'Admiral Red' – o intensywnie różowych kwiatach z ciemnoczerwonymu plamkami w nasadzie płatków
  • 'Crackerjack' – o karminowoczerwonych kwiatach
  • 'Lilac Cloud' – o jasnoróżowych kwiatach
  • 'Rose Queen' – o ciemnoróżowych kwiatach
  • 'Waterloo' – o karminowych kwiatach
  • 'White Admiral' – o białych kwiatach

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Roślina ozdobna. Najlepiej nadaje się do ogródków skalnych lub do obsadzania murków. Może być też uprawiana na rabatach i jako roślina okrywowa do pokrywania większych powierzchni (zamiast trawnika). Rozrasta się powoli, kwitnie w maju. Walorami ozdobnymi jest bardzo intensywne kwitnienie oraz zwarty kształt i soczysta zieleń, dzięki którym roślina jest ozdobna również poza okresem kwitnienia.

Uprawa

[edytuj | edytuj kod]
  • Wymagania. Najlepiej rośnie na lekko wilgotnej, niezbyt jałowej glebie o dobrej przepuszczalności i obojętnym odczynie. Wymaga stanowiska słonecznego lub półcienistego (w cieniu będzie słabo kwitnąć). Jest u nas całkowicie mrozoodporny (4 strefa klimatyczna, wytrzymuje temperatury od -29 do -34 °C).
  • Rozmnażanie. Najłatwiej przez podział kęp. Można też rozmnażać przez sadzonki pobierane po okresie kwitnienia lub przez nasiona.
  • Pielęgnacja. Poza odchwaszczaniem nie wymaga specjalnych zabiegów pielęgnacyjnych. Latem należy zasilić nawozem wieloskładnikowym, a przy długotrwałej suszy podlewać.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. ↑ Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2010-03-01] (ang.).
  3. ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2009-04-25].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Miłowit Boguszewicz, Piotr Banaszczak: Katalog roślin II : drzewa, krzewy, byliny polecane przez Związek Szkółkarzy Polskich. Warszawa: Agencja Promocji Zieleni. Związek Szkółkarzy Polskich, 2003. ISBN 83-912272-3-5.
  • Eugeniusz Radziul: Skalniaki. Warszawa: PWRiL, 2007. ISBN 978-83-09-01013-5.
  • Płomyk Douglasa. [dostęp 2009-03-04].