Data i miejsce urodzenia |
1836 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
ok. 1883 |
Narodowość |
amerykańska |
Dziedzina sztuki |
rzeźba |
Florence Freeman (ur. 1836 w Bostonie, zm. ok. 1883 w Rzymie) – amerykańska rzeźbiarka, działająca w Rzymie.
Urodziła się w 1836 roku w Bostonie[1]. Była siostrzenicą artysty Jamesa Edwarda Freemana[1], a także krewną rzeźbiarki Horatii Augusty Latilli Freeman[2]. Kształciła się w pracowni rzeźbiarskiej Richarda Saltonstalla Greenougha[2]. Dzięki wsparciu aktorki Charlotte Cushman wyjechała w 1861 roku do Włoch, gdzie z początku zamieszkała we Florencji[2][3] i pobierała nauki u Hirama Powersa[2]. Zachęcona przez Harriet Hosmer, osiadła następnie w Rzymie[3]. Tam dołączyła do kręgu amerykańskich rzeźbiarek, do którego oprócz Hosmer należały m.in. Margaret Foley, Edmonia Lewis i Emma Stebbins[4]. W Rzymie Freeman otworzyła własną pracownię, w której tworzyła płaskorzeźby, popiersia, statuetki i elementy dekoracyjne kominków[2]. Jej rzeźba Sandalphon, The Angel of Prayer, należała do poety Henry’ego Wadswortha Longfellowa, a dziś znajduje się w muzeum poety w Cambridge[2].
Freeman porównywano do Hildy, bohaterki powieści Marmurowy faun Nathaniela Hawthorneʼa, której tematem było środowisko artystek w Rzymie[2]. Zmarła ok. 1883 roku w Rzymie[2].