Ford Aerostar

Ford Aerostar
	; Ford Aerostar przed liftingiem
Producent	Ford
Zaprezentowany	czerwiec 1985
Okres produkcji	1985–1997
Miejsce produkcji	Hazelwood
Następca	Ford Windstar
	Dane techniczne
Segment	minivan segmentu D
Typy nadwozia	4 i 5-drzwiowy minivan
Skrzynia biegów	4-biegowa automatyczna; 5-biegowa automatyczna
Napęd	tylny lub AWD
Długość	4442 mm; 4834 mm (LWB)
Szerokość	1821 mm
Wysokość	1836 mm ; 1869 mm (LWB)
Rozstaw osi	3020 mm
Liczba miejsc	2-7
	Dane dodatkowe
Konkurencja	Chevrolet Astro; Dodge Caravan; GMC Safari; Plymouth Voyager
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ford Aerostar – samochód osobowy typu minivan klasy średniej produkowany pod amerykańską marką Ford w latach 1985–1997.

Historia i opis modelu

Pojazd zaprezentowany został w 1984 roku jako samochód koncepcyjny, cechujący się charakterystycznym, aerodynamicznym kształtem nadwozia. Do produkcji wszedł rok później, pod względem stylistycznym uległ niewielkim zmianom (w szczególności lamp przednich oraz maskownicy)^[1].

Aerostar był pierwszym minivanem Forda oferowanym na rynku amerykańskim; stanowił alternatywę dla pełnowymiarowego vana Econoline^[1]. Był to pojazd czterodrzwiowy (w części tylnej posiadał przesuwane drzwi z prawej strony oraz drzwi bagażnika), oferowany w wersji osobowej (z 5-7 miejscami) oraz dostawczej (2-miejscowej). Samochód produkowany był w wersjach 4,4-metrowej oraz 4,8-metrowej (Extended), o jednakowym rozstawie osi^[2].

W pierwszych latach produkcji pojazd oferowany był z silnikami benzynowymi V6 o pojemności 2,3 l i 2,8 l^[3]. W późniejszym latach zastąpione zostały silnikami o pojemności 3,0 l (145 KM) oraz 4,0 l (155 KM). Samochód wyposażony był w 4- lub 5-biegową automatyczną skrzynię biegów. Pojazd dostępny był w wersjach z napędem na tylną bądź obie osie^[2].

W 1990 roku Ford Aerostar został wybrany przez magazyn Motor Trend na „Ciężarówkę Roku” (Truck of the Year)^[4]. Produkcja modelu zakończyła się w 1997 roku, dwa lata po wprowadzeniu do sprzedaży jego następcy – Forda Windstara.

Silniki

L4 2.3l Lima
V6 2.8l Cologne
V6 3.0l Vulcan
V6 4.0l Cologne^[3]

Ford Aerostar - tył
Ford Aerostar LWB
Ford Aerostar po liftingu

Przypisy

↑ ^a ^b Jim Dunne. Ford's aero van. „Popular Science”. 184, s. 54, kwiecień 1984. Bonnier Corporation. ISSN 0161-7370.
↑ ^a ^b Ford Aerostar. MSN Autos. [dostęp 2014-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)]. (ang.).
↑ ^a ^b Richard Stepler. New-generation mini-vans. „Popular Science”. 226, s. 74-86, luty 1985. Bonnier Corporation. ISSN 0161-7370.
↑ Motor Trend Truck of the Year Complete Winners List. Motor Trend. [dostęp 2014-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).

[fav-1] Jim Dunne. Ford's aero van. „Popular Science”. 184, s. 54, kwiecień 1984. Bonnier Corporation. ISSN 0161-7370.

[msn-2] Ford Aerostar. MSN Autos. [dostęp 2014-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-01)]. (ang.).

[ngmv-3] Richard Stepler. New-generation mini-vans. „Popular Science”. 226, s. 74-86, luty 1985. Bonnier Corporation. ISSN 0161-7370.

[mt-4] Motor Trend Truck of the Year Complete Winners List. Motor Trend. [dostęp 2014-01-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-08)]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]